- Як каму.
- А вы спрабавалi з мужчынам?
- Спрабаваў. Не спадабалася.
- А мне варта паспрабаваць?
- Калi дзеля цiкаўнасцi, дык не варта.
- А з жывёлаю прыемна?
- Не спрабаваў.
- Але ёсць такiя, што займаюцца з жывёламi. Вы iх не сустракалi?
- Сустракаў жанчыну, што займалася з сабакам.
- I ёй было прыемна?
- Напэўна, калi яна гэтым займалася.
- А з жывёламi шкодна?
- Небяспечна.
- А вы змаглi б паспрабаваць з жывёлаю?
- Напэўна, не змог бы.
- А чаму?
- Мне нават ад такой думкi робiцца непрыемна.
- Вы натурал?
- Так. I, дарэчы, табе не здаецца, што нашая гутарка чымсьцi нагадвае ананiзм?
- Затое цiкава, прыемна i нiякай шкоды.
XXVI. ГОСЦЬ
Госць увалiўся ў кватэру а дванаццатай ночы, дый не адзiн, а з сябрам i сяброўкаю. Гаспадар пашкадаваў, што пусцiў п'яную кампанiю, бо сам быў з каханкаю. Тая засталася ў ложку, а гаспадар правёў начных наведнiкаў на кухню. Госць запатрабаваў вiна, закусак i цыгарэт. Гаспадар сабраў на стол. Госць схапiў бутэльку, разлiў яе па шклянках адразу ўсю, выпiў сваю чвэрць, запалiў цыгарэту i папрасiў гаспадара выйсцi "на два словы".
У вiтальнi Госць зашаптаў на вуха гаспадару:
- Гэта мае сябры. Ён - мент, але класны мужык, i баба яго класная. Хай яны застануцца ў цябе да ранiцы...
- Не магу я iх пакiнуць. У мяне адзiн пакой, ложак ужо заняты, каханка ў мяне.
- А калi мы iх на кухнi пакладзём? Ёсць у цябе якi-небудзь стары матрац? - напiраў п'яны Госць.
- Няма ў мяне матраца, нi старога, нi новага.
- А коўдра ватная ёсць?
- Здаецца, ёсць...
- Чакай тут, зараз у iх спытаюся, - Госць хiтнуўся ў бок кухнi i ледзь устояў на нагах. - А зрэшты, што ў iх пытацца? Коўдра дык коўдра, на кухнi дык й-ййк.. Iкаўка напала. Пайшлi дап'ём.
На кухнi Госць выпiў з гаспадаровай шклянкi, паклаў у кiшэню пачак цыгарэт, развiтаўся i сышоў.
Гаспадар прынёс з кладоўкi коўдру i падушку з прасцiнамi, сябры нечаканага Госця пачалi ўладкоўвацца на ноч, а ён вярнуўся да каханкi. Тая прахапiлася ад сну, села на ложку i запыталася:
- Сышлi?
- Цiшэй ты! Леглi на кухнi.
- Утраiх?
- Удваiх, адзiн сышоў.
- А гэтых няўжо ты не мог выгнаць?
- Ды цiшэй гавары, - асцярог гаспадар. - Не мог я iх выгнаць.
- Тады будзем спаць, - каханка павярнулася тварам да сцяны.
Мужчына паклаў руку на жаночыя грудзi. Яму хацелася цеплынi i пяшчоты. Жанчына адкiнула мужчынскую руку ад сваiх грудзей.
- Ты не хочаш?
- Будзем спаць.
- А чаму ты не хочаш? Ну, перапынiлi нас, з кiм не бывае...
- Непрыемна, калi побач чужыя людзi...
- Ну, хочаш, я пайду зараз i праганю iх.
- Не трэба, давай спаць.
Мужчына зноў паклаў руку на жаночыя грудзi. Яму нясцерпна хацелася пяшчоты. Жанчына ўзяла мужчынскую руку i павольна перасунула яе з грудзей сабе на жывот, потым нiжэй у самае гарачае месца.
Ранiцай каханка пабудзiла гаспадара. Яна паспела апрануцца i стаяла каля ложка ў куртцы i ботах.
- Ты сыходзiш? - гаспадар соладка пазяхнуў.