„Ee Rod? Ne dersin? Merkürlülerin inancı seninkilere uyuyor mu?” „Fazlasıyla kumandanım,” diyen Rodrigo’nun yüzünde tatsız bir gülümseme vardı. „Bence bu iyi ve kötü güçler arasında bitmeyen bir savaş. Fakat bazen insanların da bu savaşta bir yanı tutmaları gerekebilir.” Norton da buna benzer şeyler düşünmüştü. Merkür1 ün tutumu Boris’te bir şok yaratmış olmalıydı. Fakat Bo-ris böyle bir oldubittiyi boynunu büküp sessizce kabullenecek bir tip değildi. Bütün „Kozmonot-İsa” taraftarları enerjik ve inatçı insanlardı. Bir bakıma Merkürlülere şaşılacak derecede benzer yönleri vardı.
„Bu konuşmandan kafandan bazı düşünceler geçtiğini anlıyorum Boris.” „Evet kumandanım çok basit bir plan. Bombayı güçsüz duruma getirmemiz lazım.” „Anlıyorum… peki bunu nasıl yapmayı öneriyorsun?” „Bir çift tel kesici pense ile.” Karşısındaki başka biri olsaydı, Norton onun şaka yaptığını zannedebilirdi. Fakat Boris Rodrigo değil.
„Şimdi bir dakika! Bombanın üstü kameralarla kaplı. Merkürlülerin hiçbir şey yapmadan oturup seni seyredeceklerini mi sanıyorsun?”
„Elbette. Yapabilecekleri tek şey bu. Sinyaller ve görüntüler onlara ulaştığı zaman iş işten geçmiş olacak. Bu işi on dakikada kolayca bitirebilirim.” „Anlıyorum. Çılgına dönecekleri muhakkak. Fakat ya bombada bubi tuzakları varsa ve senin dokunmanla bir patlama olursa?” „Böyle bir şey olacağını pek sanmıyorum. Ne amaçla tuzak kuracaklar? Bu bomba özel olarak bir derin uzay görevi için hazırlanmış. Sadece, kesin emir dışında kaza patlamasını önlemek için bir sürü güvenlik aracı ile donatılmıştır. Merkürlüler dışardan gelecek bir saldırı düşünmemişlerdir bile. Her şeye rağmen ben bu riski göze almaya hazırım… ve bu işi gemiyi de tehlikeye sokmadan kolayca başarabilirim. Her şeyi hesapladım.” „Bundan eminim,” dedi Norton. Fikir harikulade çekici ve başvuru şekli de çok inandırıcıydı. Özellikle; düş kırıklığına uğramış, sinirli Merkürlüler fikrini çok beğenmişti.. Öldürücü oyuncaklarına ne olduğunu çok geç fark ettikleri zaman tepkilerinin ne olacağını seyredebilmek için çok şey vermeye hazırdı.
Fakat yapılacak işin çok zor yanları vardı ve Norton konuyu düşündükçe bu zorluklar daha da artıyorlardı. Şu anda mesleğinin en çetin ve dönüm noktası olabilecek kararını vermekle karşı karşıyaydı Yapmak niyetinde oldukları işi çabuk değerlendirmek hatalı olabilirdi. Norton, bir kumandanın bir daha karşılaşmayacağı en önemli kararı vermek durumundaydı. Tüm insan ırkının geleceği buna bağlı olabilirdi. Ya Merkürlüler haklıysa? Rodrigo çıktıktan sonra ‘Rahatsız Etmeyin’ düğmesini çevirdi. Son kez bu düğmeyi ne zaman kullandığını hatırlamıyordu, hatta çalıstıâını görünce biraz şaşırmıştı. Simdi, kalabalık ve hareketli gemisinin kalbinde tamamıyla — zamanın derinliklerinden onu izleyen Kaptan James Cook’un portresi dışında yalnızdı Masasında ‘İtaatsizlik burada biter’ yazılı bir levha bulunan Amerika Birleşik Devletleri’nin bir başkanı için bir yerde duyduğu hikâye vardı. — Acaba Roosevelt miydi yoksa Perez mi?. Norton bu ‘itaatsizlik’ kelimesiyle neyin anlatılmak istendiğini pek anlayamamıştı. Fakat şu anda böyle bir şeyin kafasında olduğunu biliyordu.
Hiçbir şey yapmayarak Merkürlülerin ona göndereceği terk uyarısını bekleyebilirdi. Bu geleceğin tarihine nasıl geçecekti. Ölümünden sonra ünlü veya ünsüz bir kişi olmak Norton’un önem verdiği bir şey değildi. Fakat, önlemek elinde olduğu halde, kozmik bir suça yardım eden bir insan olarak da hatırlanmak istemiyordu.
Diğer taraftan plan kusursuzdu. Tahmin ettiği gibi Rodrigo her olasılığı düşünerek, hatta kurcalandığı zaman bombanın patlaması gibi uzak bir tehlikeyi bile hesaba katarak, bütün ayrıntılar üzerinde çalışmıştı. Böyle bir şey olursa Endeavour, Rama’nın örtüsü arkasında güvende olacaktı. Teğmen Rodrigo’ya gelince bir anda ilahlarına kavuşmayı büyük bir gururla göze almışa benziyordu.
Bombayı başarılı şekilde etkisiz hale getirseler bile bu, konuyu çözümlemekten çok uzaktı. Onları durduracak başka bir yol bulununcaya kadar, Merkürlüler bir daha deneme yapabilirlerdi. Fakat hiç olmazsa birkaç haftalık zaman kazanılmış olacak ve kendisine başka bir mermi ulaşıncaya kadar Rama çoktan Güneş’e en yakın noktasından geçmiş olacaktı. O zaman da bu telaşa kapılanların büyük korkuları çürümüş olacaktı, yahut da tam aksi…
‘Harekete geçmek veya geçmemek, bütün sorun buradaydı’. Norton, Danimarka Prensi’ne şimdiye kadar hiç bu kadar yakınlık duymamıştı. Ne yönden düşünse, iyi veya kötü olasılıklar tam bir dengede kalıyordu. Bütün kararlar içinde moral yönünden en güç alanıyla karşı karşıyaydı. Eğer seçimi yanlışsa çok çabuk öğrenecekti. Fakat eğer doğruysa hiçbir zaman kanıtlama şansını bulamayabilirdi.
Mantıksal tartışmalara sığınmanın, geleceğin değişik ve sonsuz haritalarını çizmenin bir yararı yoktu. Bu yol insanı aynı çemberde devamlı olarak dönmeye zorluyordu. Artık içinden gelen sesi dinlemenin zamanı gelmişti.
Sakin ve kendisine yüzyılların ötesinden bakan gözlere döndü: „Seninle aynı fikirdeyim Kaptan” diye fısıldadı, „insan ırkı vicdanıyla birlikte yaşamalı. Merkürlüler ne derse desin sadece hayatta kalmak her şey değildir.” Köprüyü çağıran düğmeye bastı ve yavaşça: „Teğmen Rodrigo,” dedi, „seninle konuşmak istiyorum.” Sonra gözlerini kapatarak ellerini iskemlesinin arkasına attı ve birkaç dakikalık tam bir dinlenmenin zevkine varmaya hazırlandı.
Bir daha bu fırsatı bulabilmesi için uzun süre geçmesi gerekebilirdi.