чынам. Наліць спірт, два разы перагнаны, на патоўчаныя інгрэдыенты адпаведна
прапорцыі, указанай далей пры апісанні кожнага віду гарэлкі, і даць яму настояцца ў
цяпле і на сонцы прыблізна пару тыдняў. Пасля працадзідь яго праз старое палатно ў
перагонны куб. Асадак — запраўку гарэлкі завязаць у палатняны мяшэчак і павесіць у
кубе ўнутры на нітках, згорнутых у некалькі столак, каб ён быў апушчаны ў ніжнюю
частку пасудзіны, але не дакранаўся да дна.
Льга таксама да кожных двух гарцаў спірту дадаць адзін гарнец мяккай вады. Спачатку
таму, што залішне моцны спірт не выдаляе з запраўкі ўсялякія выцяжкі і пахі, потым жа
таму, што ў разведзены спірт можна запраўку класці без мяшэчка, проста ў куб. Вада не
ператвараецца так хутка ў пару, як алкаголь, а будзе ахопліваць таксама і прыправы. Яна
не дапусціць, каб запраўка прыстала да дна, як тоездараецца, калі спірт сам выпараецца і
пакідае прыправы сухімі.
Вада для запраўкі гарэлак водарнымі рэчывамі*
Водарныя рэчывы заліваюць трыма гарцамі вады і пасля трохдзённага настойвання
пераганяюць у кубе на маленькім агні. 3 гэтай вадкасці надбіраюць першыя паўтара гарца, у якіх потым разводзяць цукар для сіропу, а ў тую, што засталася ў кубе, дабаўляюць яшчэ
гарнец чыстай вады і шэсць гарцаў двойчы перагнанага спірту. Усё пераганяюць
звычайным спосабам, адліваючы паўтары шклянкі першаку і толькі менш паловы моцнага
спірту. Вада выцягне найлепшы водар, а рэшткі яго застануцца ў спірце. Калі даць шмат
водарных рэчываў, вада зробіцца белаватай і мутнай. Таму класці трэба столькі, колькі
вызначана ў рэцэптах кожнай гарэлкі.
__________
* Я чула ад добрых гаспадынь, што гэта найлепшы спосаб запраўляць гарэлкі,але мне ён
не заўсёды ўдаваўся, бо вада часта адыходзіла мутная і белаватая, да таго ж і ў
гарэлках не вельмі ачышчалася, асабліва калі рэчыва, з якога гналі гарэлку, было
масляністым, як кмін ці аніс.
Гарэлкі цёмнага колеру
Іх не пераганяюць праз куб з запраўкамі, а скарыстоўваюць спірт тройчы перагнаны.
Меншай часткай яго, разведзенай напалам з мяккай вадой, заліваюць прыправы, якімі
хочуць заправіць гарэлку, і ставяць у цёплым месцы на больш чым дзесяць дзён, у
залежнасці ад таго, наколькі цвёрдыя інгрэдыенты. Кветкі менш, а апельсінавыя лупіны
даўжэй павінны мокнуць — хаця дзён дванаццаць, прычым штодзённа іх трэба боўтаць.
Потым вадкасць працэджваюць праз палатно і дадаюць да яе столькі чыстага спірту, каб
на кожны гарнец яго прыходзілася толькі тры кварты вады, улічваючы і тую, што
прызначана для развядзення цукровага сіропу.
Аб фільтраванні і запраўцы цукровых гарэлак
Адмерваюць на кожны гарнец спірту, тройчы ці чатыры разы перагна нага, паўтары
кварты альбо паўгарца рачной вады. Гатуюць з яе сіроп, усыпаўшы паўтара фунта (а хто
любіць салодкае — два фунты) цукру. Добра сіроп вараць, знімаючы пенку, і ў гарачы
дабаўляюць патроху спірт, увесь час боўтаючы лыжкай. Той, хто, наадварот, сіроп улівае
ў спірт, ніколі не атрымае чыстую і празрыстую гарэлку, а толькі мутную.
Пасля таго як абедзве вадкасці змяшаюць, іх прафільтроўваюць праз суконны мяшок ці
праз вялікую гарцавую лейку, спецыяльна длятаго зробленую. У лейку кладуць перш слой
ваты, а наверх да паловынасыпаюць патоўчаны вугаль, добра прапалены, але не гашаны
вадой. Гарэлку найлепшым чынам закаркоўваюць у вялікай бутлі, шыйка і верхняя частка
якой не павінны быць запоўнены. Некалькітыдняў яе трымаюць у цёплым месцы, пакуль
не адстоіцца, атады зліваюць зверху чыстую вадкасць у бутэлькі. Аселую на дне муць і
сівушны алей фільтруюць праз шарсцяны мяшок ад капелюша альбопраз прамакальную
паперу. Паперу ў лейку кладуць на некалькі маленькіх пруткоў, што размяшчаюць у