- Ну, ты даеш! Хадзем, я цябе з нашай камандай пазнаёмлю. У нас такія крутыя хлопцы! Яны табе, шалапуту, занятак знойдудь. І бабкі будзеш мець шалёныя.
Шарбітрону здалося, што дзяўчына хоча выкарыстаць яго здольнасці. Ён пасміхнуўся і адказаў:
- Якраз гэта мне і патрэбна!
23
- Ты каго да нас прывяла, Чыча? Ён жа на чалавека не падобны!
- А ты ведаеш, што ён карты з адваротнага боку адгадвае?
- Ну і што? Я іх пальцамі адчуваю!
- Рон, зайчык, зрабі цуд, пакажы ім што-небудзь!- Добра, Крэсда, я пакажу ім што-небудзь.
- Яна не Крэсда, а Чыча - я так сказаў! Паказвай, толькі без падману, а то будзеш мець справу са мной, з Блэрстам! - пагрозліва сказаў адзін з хаўруснікаў Чычы і, напэўна, іхні завадатар.
- Ты не здольны напалохаць мяне, - спакойна прамовіў Шарбітрон.
- Заткніся. Чыча нам расказала, што ты вялікі фокуснік. Або паказвай фокус, або я табе пакажу.
Шарбітрон задумаўся. Чым ён мог здзівіць гэтую хеўру? Вялікая колькасць людзей моцна зніжала эфектыўнасць блакіроўкі іх агрэсіі. Наяўнасць электрамагнітных хваляў у памяшканні стварала перашкоды біяхвалям разведчыка.
- Я магу расказадь пра тваё мінулае жыццё .
- Супакойся. Я сам ведаю яго не горш, - адрэзаў Блэрст.
Шарбітрон сфакусаваў усю блакіроўку на адным Блэрсце.
- Адчыні скрынку, - ужо лагодней прапанаваў Блэрст і паказаў рукой у кут, дзе стаяў металічны сейф.
Разведчык агледзеў яго знутры. “Пэўна, гэта і ёсць тыя самыя папяровыя грошы зямлян, іхні эквівалент золата. І, напэўна, крадзеныя”. Ён перавёў позірк на замок і расшыфраваў яго электронныя і механічныя сакрэты. Імпульс энергетычнага поля адчыніў дзверцы сейфа.
- Ён нават да яго не дакрануўся. - прашаптала Чыча.
- Паўтары, як цябе завудь? Рон?
- Шар-біт-рон.
- Як пасланца Сатаны з фантастычнага баевічка? - ухмыльнуўся Блэрст. - Калі забудуся і назаву як-небудзь інакш - не крыўдуй.
- Добра, Куран.
- Блэ-эрст!
- Не будзем стварадь з гэтага праблему, Блэрст.
24
Блэрст не быў рабаўніком, злодзеем або ашуканцам. Не быў ён кантрабандыстам, шулерам або бізнесменам. Ён быў усімі імі адначасова - паляўнічым на грошы. Не грэбаваў нічым і ўвесь час балансаваў на мяжы свабоды і турмы, жыцця і смерці. Грошы, якія ўдавалася здабыць, ён традіў хутка і лёгка, быццам спяшаўся ўлезці ў новыя афёры.
Сярод ягоных знаёмцаў былі і апушчаныя басякі, і дзелавыя людзі, якія нават спалі пад аховай. “Гэты са мной!” - звычайна прадстаўляў Шарбітрона Блэрст. Аднак знайсці чалавека, які б меў доступ да рэальнага плутонію, як называлі зямляне патрэбнае разведчыку паліва, аказалася даволі няпроста.
Каб апраўдадь сваю прысутнасць побач з Блэрстам, Шарбітрону даводзілася дапамагаць авантурысту. Ён адключаў сігналізацыю, забяспечваў выйгрыш у казіно, запамінаў змест патрэбных дакументаў, нават калі яны былі ў папцы або ў стале, сціраў з памяці хаўруснікаў ці ахвяр Блэрста непажаданыя ўспаміны. Аднойчы ён стварыў ілюзію поўнага чамадана грошай, якімі Блэрст разлічыўся з пастаўшчыкамі опіуму. А неяк раз Шарбітрон у апошні момант разрадзіў рэвальверы двух палідыянтаў, якія спрабавалі затрымадь яго з Блэрстам.
25
Блэрст адпачываў пасля чарговай справы. Ён закінуў нагу за нагу, пацягваў нейкі заспакаяльны кактэйль і гутарыў з Шарбітронам.
- Ты дастаткова доўга прадаваў з намі. І, трэба сказадь, шмат што ў цябе атрымліваецца. Але чаму ты ніколі нічога не робіш сваімі рукамі?
- Я ашчаджаю энергію, Куран. Прайшоў той час, калі я размахваў кулакамі і цягаў камяні.
- Блэрст. - стомлена паправіў аферыст. - Я ведаю, я адчуваю, што ты не чалавек. Хто ты? Што табе патрэбна, чужынец?
- Плутоній. Па вашых мерках няшмат. Але ён у вас старанна ахоўваецца, да таго ж ён мне патрэбен ў асаблівай расфасоўды.
- Ты дыверсант-іншапланецянін? Колькі трэба плутонію?
- Патрэбная мне доза не знішчыць нават аднаго квартала ватага горада.
- Да фенькі мне горад! Навошта мне шукаць для цябе плутоній?
- Пакінеш сабе тое, што я паспеў у цябе зарабіць - маю долю.
- Яна і так у мяне. Я не збіраюся табе нічога аддавадь. А канчатковы разлік мне даспадобы рабіць куляй.
- Тады я прапаную табе яшчэ залаты злітак вагой каля двух кілаграмаў.
- А калі я і яго забяру?
- Я табе аддам яго пасля таго, як ты аддасі мне плутоній.
- Ты вар’ят, калі папёр на мяне. Зрэшты, твае праблемы. Але дзе яго ўзяць, твой плутоній?
- У цябе ёсць чалавек “на кручку’ - Рэнс, вучоны.
- Рэнс, Рэнс. Нерсан? Што ты ўсё імёны блытаеш, чучала?! Сід Нерсан - інстытут плазмы. Неяк ён трапіў у сур’ёзны пераплёт, а я дапамог яму выкараскацца. Цяпер за ім даўжок, калі не жадае глядзець на неба праз краты. Я звяду цябе з ім.
26
- Рэнс.
- Нерсан.
- Нерсан, я схіляюся перад магутнасцю твайго розуму і ўпэўнены, што тваё імя застанецца ў гісторыі Зямлі назаўсёды. Блэрст перадаў табе, што мне патрэбна?