Шыiць боты, рукавiцы.
Што пашыiць, то прапьець,
Прыдзiць дамоў - жонку бьець.
Пра каваля ўжо iнакш прыгаворвалася: каваль куець, а жонка пяець.
Пра млынара таксама ня сумна казалася: млынар шапку абтрасець, а жонка блiноў напячэць.
Выходзiла, што самая хлебная, нават блiнная прафесiя ў млынара. Цьвялiлася ж папеўка гарэзна:
Ой, млынар, ты млынар,
А я млынарыха.
Каб з табою мы, млынар,
Ня зробiлi лiха.
Дзе кашуля бялейшая
Казала вушацкая маладзiца, як мацi ейная паважала бацьку, стрэнчыла каля яго. Каб пад'еты быў, каб у карэлiках ня хадзiў, заўсягды давала яму чысьцейшую надзетку якую. Калi касiў, ад усiх на лузе сьвяцiўся. I мацi сама, было, нясе есьцi гаспадару свайму й малых пасылае. Дзецi й пытаюцца:
- А дзе ж мы бацьку нойдзiм?
- Дзеткi, глядзiце, дзе кашуля бялейшая.
I прыгадваецца, як песьня пытаецца:
Сягоньня субота,
А заўтра нядзеля.
Чаму ў цябе, хлопча,
Кашуля нябела?
Калi ж
Жанчына прыйшла ў вушацкi клуб. Моладзь адпаведна з часам i модай танцуе павольны танец. Глядзела, глядзела жанчына, чакала, чакала дый ня выцерпела:
- Дык калi ж яны ўжо танцаваць пачнуць?
У вырай
Маладзейшы сусед запрашае старэйшага гадамi на рыбу (у нас кажуць дасюль: пайсьцi на рыбу, у ягады, у грыбы). Старэйшы аднекваецца:
- Ня мае гады на рыбу хадзiць - у вырай зьбiрацца пара!
Сон на руку
Ранiцай жонка крыўдзiцца мужыку:
- Аж замарылася, пакуль з табой увосьнi сварылася.
Мужык пытаецца:
- Чаму?
- Дык ты першы пачаў.
Галоўнае не ўступiць, хоць усрацца, а не падацца.
Барышы
Мама неяк тлумачыла мне, што барышное - гэта агуркi, цыбуля, рэпа й iншая гароднiна. Iм барышуюць, пьюць барышы: гарэлку, вiно цi якую юруху. I кажуць жа: бабы качэргi мянялi, а барышы пiлi.
Кароткi дыялог
Каля бочкi зь пiвам.
- Цi добрае ваша пiва?
- Пакуль што нi зь кiм ня бiлася.
Ад жарту пiва яшчэ п'янейшае робiцца.
Па-свойму чуе
Дзед Селiвей любiць унука. Баiць яму казкi. Бярэ з сабой на Вечальле рыбу вудзiць, на чаўне возiць. А малы чуе па-свойму дзедава ймя й клiча: дзед Салавей. I дзедаваму вуху прыемна гэткае нядачуваньне ўнука.
Гасьцiннасьць
Сват свацьцю частаваў ды прыгаворваў:
- Хлiбай, хлiбай, свацьця, а то ўсё роўна сучка зьесь...
I гасьцiнна й ашчадна. Усё адначасна.
Шчасьлiвая старасьць
Спаткалiся старыя прыяцелькi. Гукаюць спамiж сабой.
- Чаго цябе ня вiдаць?
- Печы пiльнуюся.