Шурпатасьць радна.
Ведай, мудры чытач,
Нi фалiчным,
Нi палiчным з палiцаў
Ня лiчым
Наш запал.
Як няма самагонкi,
Пi здароў, пi з даёнкi.
Да дна!
У кнiзе захоўваецца аўтарскi правапiс
Рагацьцё
(кнiга "Здубавецьця")
Вушацкiя называюць усё абы як сабранае, выдуманае й нявыдуманае, нiшто й нешта, прастакаватае й хiтраватае, вясёлае й сумнаватае адным словам "здубавецьця".
Адзiн
На стол гаспадыня паставiла варыва. Сын першы чарэпнуў лыжкай, сербануў i заплакаў.
- Чаго ты, сынок, плачаш? - пытаецца бацька.
- Што я ў цябе адзiн...
- Ня плач. Адзiн ды ладзiн.
Бацька сьмела чарэпае. Варам абдае ўсё ў роце.
- Адзiн ты ў мяне, каб ты быў апошнi...
Сумеў
Была талака ў пана. Усё зрабiлi. Ну, пан i трактуе талакоўцаў. Сталы ломяцца ад закусi. Толькi там-сям сiрацеюць пляшкi з дарагiм пiтвом. Трохi выпiлi, нешта ўкусiлi. Сумна разышлiся.
I была талака ў беднага мужыка. Той на пачастунак нагнаў самагонкi, мацнейшай за самую заядлую лаянку. А на закусь - напарыў рэпы. Упiлiся як не да сьмерцi. Нехта шыю скруцiў, нехта нагу вывернуў, некаму нос ледзьве не адкусiлi. Прыйшоўшы ў сябе, доўга ўспамiналi ды прыгаворвалi: "Хоць бядняк, а сумеў жа людцаў прывецiць!"
Давай Макеенку
У Вушачы быў славуты савецкi служачы Макеенка. Славуты тым, што выпiваў 25 куфляў пiва. I, казалi, калi заходзiў у раку, яшчэ ў тыя часiны глыбокую, вада сама трымала яго наплыву, як мячык. I яшчэ славуты быў як спец па жанчынах.
Жонка павяла карову да быка ў калгас прыгарадны, якi сваёй галечай апраўдваў назву, у "Пралетарыю". Працаўнiк каровiнага загса ня бачыць, хто прывёў карову, дый пытаецца, а цi здаровая карова, цi дужага быка трэба, а з вулiцы прыёмшчыца адказвае, што здаровая. Тады злучнiк-разлучнiк крычыць:
- Давай ёй Макеенку!
Голас аглаблiны
Сталiнская дэмакратыя. Кулакоў ды шмат каго яшчэ пазбавiлi права голасу ў камедыi выбараў. Едзе заможнiк. Iдзе дзядзька зь бяднейшых. Заможнiк як ехаў ды з разгону яму аглаблiной у плечы. Ня збочыў.
- Ты чаго, класавы вораг! Ня мог крыкнуць? - мацюкаецца хадак.
- Я права голасу лiшон...
Яна не сама сябе прыдумала прымаўка: дурны як аглоблi...
Мая таксама
У аднаго чалавека было шмат дзяцей. I ўсе - дочкi. А жанiхоў няма. У сябра ягонага таксама адны дочкi незамужнiя. Жылi ў розных вёсках, далекавата. Бачылiся рэдка. Сустракаюцца, здароўкаюцца. I адразу:
- Цi ведаеш, Стахван, якое гора ў мяне?
- Не кажы,Селiвей, мая таксама нарадзiла.
Дзецяроб
У багатых-забагатых бацькоў была дачка. Дужа хацела дзiця. Яе супакойвалi, што трэба назьбiраць надта шмат грошай, тады наняць дзецяроба. Ён i зробiць дзiця.
Адлучылiся гэта некуды бацькi. Засталася дома адна дачка. Грукаецца нехта. Дачка пад замком. Пытаецца, хто грукаецца. Чуе ў адказ, што гэта дзецяроб. Дзяўчына й кажа, што не хапае яшчэ грошай на дзецяроба, не назьбiралi. А гэты нехта згодны бясплатна ўсё зрабiць, каб дзiця было. Адамкнула дзьверы. Прыходзяць дамоў бацькi, а дачка сьпяшаецца iм паведамiць радасную навiну: быў дзецяроб i нi капейчыны за працу ня ўзяў...
Сьвiны бык
Жылi суседзямi мужык з жыдом. Мужыкоў кнур раз убiўся ў гарод да жыда. Той з прэтэнзiяй:
- Iван, а Iван! Твой сьвiны бык парыў мая ўся бульба.
- У мяне няма нiякага быка. Ёсьць толькi кнур.
- Пад якi там шнур. Ён парыў абы-як - i ўздоўж i ўпоперак.
У Курты пад хвастом
Адзiн вясковец украў быка, асьвежаваў, пачаў варыць, а ўсё астатняе мяса схаваў у яму пад падлогай.
Прыехалi шукаць. Сядзiць малы галапузы. Участковы яму тыц пальцам:
- Пуп - наеўся круп.
- А вот жа бычыны.