Ня па барадзе, а па чарадзе сьмерць ходзiць.
Было папiкiшча на цэлы век.
Як столь зубамi ня грызла (ад злосьцi).
На Купалу сунiцы, а на Пятра чарнiцы.
Ёй жа будзiць столькi хварсы.
Круцiць яго, як вяроўкi.
Ёй сягоньня ня па гумар (гумор) бегчы.
Якая вада нi гразная, чысьцей за нас, яна нас абмыiць, а мы яе не.
Нячым бабыля ў хату пусьцiць, лепi барану на куце паставiць, на барану хуць атнiмку (анучыну) павешаiш.
Хоць позна, ды навозна.
У яго ўжо даўно ў сраку пiць пайшоў (пра нямоглага старога).
Так бы й сказаў, што сраць хочаш.
I розум бы мела, каб яе спасьцiла са сьвету.
Заробiла, як Хоўра на воўне.
Усмак ня перажвеш, а ў ласцы ня перажывеш.
Палопалiся ад сьмеху.
Ён майго гаўна ня варты.
Мужык падшлёпнаваты, няўзглядны, але дужа слушны (якi слухаецца).
Як пьюць, ядуць, тады ўсе добрыя.
Хацеў зробiць аграблi, а выйшла вешалка.
Былi б смачныя грыбкi, дык елi б ваўкi, а то, гады, мяса ядзяць.
Як за сьцену (адняло, перастаў).
Няўжо на дзяўчат звод зьвёўся?
Лепi ўвiдзiць злодзю ў клецi, чым на Грамнiцы сонца (на няўрод).
Пацягнула, як ката на варацакi.
Чужога на локаць ня дасталося.
Як вядзецца, дык i на шчэпку прадзецца.
Ляжаць ня ляжыць i бягом ня бяжыць.
Гаўно аб гаўно й пырскi розна.
Нi сьледу, нi знаку - пабег, як у сраку.
Сок ёсь, хлеба нетуцi, хлеб ёсь, соку нетуцi (вясна й восень).
Сена такое добрае, што абасцаўшы й поп будзiць есьцi.
Такая сьлiзгота - i галавы ня зьбярэш.
Дома й салома ядома, а ў гасьцях i сена ня есца.
Благога жарабка дык i на пярэплаце шкура гагочаць.
Клясьцi мёртвымi клятамi.
Вочы выгалiць i глядзiць.
Тарчыць, як патарчака.
Ня сьмейся, рабе, будзе й табе!
Ёй хоць прысаку на пяты насып, усё роўна будзе крычаць: люблю.
Каму тое, каму сёе, а мне юр наўме.
I лапы сашчэмiць (памрэ).
Трэба ж, каб чорт машонку шыў, а яна лопнула.
Абы на раду бацька быў, а там нiчога.
Па iм верхам едуць, як на пастуху.
Каб ламiўся стол ад ежы, ложак ад люботы.
Носiцца, як па трэцьцяму (жарабя па трэцьцяму году добрае ўжо).
Мыць языком.
Сморкаў i за пояс торкаў.