RITA
(gaje) Li ne plu havis forpermeson, sinjoro Borghejm.
ALLMERS
Ho ne, tio do ne estas vero, Rita –
RITA
(venas pli proksimen) Jes, certe estas vero. Lia forpermeso finiĝis.
BORGHEJM
Nu, vi tenas vian edzon per streĉaj bridoj, sinjorino?
RITA
Mi subtenas miajn rajtojn. Kaj ĉio devas ja havi finon.
BORGHEJM
Ho, ne ĉio, – mi esperas. – Bonan matenon, fraŭlino Allmers!
ASTA
(eviteme) Bonan matenon.
(rigardas al Borghejm ) Ne ĉio, vi diras?
Jes, mi plene kaj fide kredas, ke almenaŭ io en ĉi tiu mondo ne havas finon.
RITA
Nun vi certe pensas pri amo – aŭ tiaĵo.
BORGHEJM
(varme) Mi pensas pri ĉio tio, kio estas inda.
RITA
Kaj kio neniam finiĝas. Jes, ke ni pensu pri tio. Ni ĉiuj esperu pri tio.
ALLMERS
(proksimiĝas al ili) Nun vi baldaŭ finfaris la vojlaboron ĉi tie?
Mi jam finfaris. Finfaris hieraŭ. Ĝi daŭris sufiĉe longe. Sed, dank' al Dio, tio do finiĝis.
RITA
Kaj pri tio vi estas ĝojega?
Ne estas tute afable de vi, sinjoro Borghejm.
Ne, ĉar tial vi poste ne ofte venos en niajn regionojn.
BORGHEJM
Ne, tio estas vero. Pri tio mi ne pensis.
RITA
Nu, foje kaj foje vi do certe povos tamen viziti nin.
BORGHEJM
Ne, bedaŭrinde, tio neeblos por mi dum longa tempo.
Jes, ĉar nun mi ricevis grandan, novan laboron, kiun mi devas tuj komenci.
ALLMERS
Ĉu vere? (premas lian manon) Ĝojigas min kore.
RITA
Gratulon, gratulon, sinjoro Borghejm!
BORGHEJM
Tŝ, tŝ, – vere mi ne havas permeson paroli laŭte pri tio ankoraŭ! Sed mi ne povas reteni min! – Estas granda vojlaboro – supre en la nordo. Kun montaraj transpasejoj – kaj kun la plej nekredeblaj malfacilaĵoj por supervenki! (ekdire) Ho, vi granda, bela mondo, – kia feliĉo tio estas esti vojkonstruisto!
RITA
(ridetas kaj rigardas lin ŝerce) Ĉu estas nur por tiu vojlaboro, ke vi venas ĉi tien tiel senrega pro ĝojo hodiaŭ?
BORGHEJM
Ne, ne por tio sole. Sed por ĉiuj la helaj promesplenaj esperoj, kiuj malfermas sin por mi.
RITA
(kiel antaŭe) Aha, eble estas io pli delikata malantaŭe!
(ekrigardas al Asta ) Kiu scias! Kiam la feliĉo unue alvenas, ĝi kutimas veni kiel printempa inundo. (turnas sin al Asta ) Fraŭlino Allmers, ĉu ni du faru etan promenadon kune? Kiel ni kutimas?