(rapide) Ne, ne, dankon. Ne nun. Ne hodiaŭ.
BORGHEJM
Ho, venu do! Nur etan promenadon! Mi pensas, ke mi havas multon por priparoli kun vi, antaŭ ol mi forvojaĝos.
RITA
Eble estas io pri kio vi ankoraŭ ne povas paroli laŭte.
Jes, ĉar vi povas ja ankaŭ flustri (duone mallaŭte) Asta, kompreneble vi devas iri kun li.
(petante) Fraŭlino Asta, – memoru, ke tio ĉi estus adiaŭa promenado – por longaj, longaj tempoj.
ASTA
(prenas sian ĉapelon kaj sunŝirmilon) Nu do, ni iomete ĉirkaŭiru malsupre en la ĝardeno.
BORGHEJM
Ho dankon, dankon por tio!
ALLMERS
Kaj samtempe iomete atentu pri Eyolf.
BORGHEJM
Jes, Eyolf, vere! Kie estas Eyolf hodiaŭ? Mi kunportis ion por li.
ALLMERS
Li estas ludanta ie malsupre.
BORGHEJM
Ĉu vere! Li do nun komencis ludi? Alie li kutimas nur sidi interne legante.
ALLMERS
Tio havu finon. Vera liberaera knabo li fariĝu.
Jen ĝuste! Elen en la liberan naturon ankaŭ li , la kompatindulo! Bona Dio, oni ne povas ja ion pli bonan fari ol ludi en ĉi tiu benita mondo. Ŝajnas al mi, ke la tuta vivo estas kiel ludo! – Do venu, fraŭlino Asta!
(Borghejm kaj Asta eliras sur la verandon kaj malsupren tra la ĝardeno.)
ALLMERS
(staras postrigardante ilin) Vi, Rita, – ĉu vi kredas, ke estas io inter la du?
RITA
Mi ne scias kion diri. Antaŭe mi tion kredis. Sed Asta fariĝis tiel neklarigebla, – tiel tute nekomprenebla dum la lasta tempo.
ALLMERS
Nu? Ĉu tiel? Dum mi estis for?
RITA
Jes, la lastajn kelkajn semajnojn, mi pensas.
ALLMERS
Kaj vi kredas, ke ŝi ne plu iome pensas pri li?
RITA
Ne serioze. Ne tute kaj plene. Neniel reteneme. Tion mi ne kredas. (rigardas lin esplore) Ĉu al vi estus kontraŭdezire, se ŝi farus?
ALLMERS
Ne vere kontraŭdezire. Sed estus ja sendube maltrankviliganta penso –
Jes, ĉar memoru, ke mi havas respondecon por Asta. Por ŝia feliĉo en la vivo.
RITA
Ho kion – respondeco! Asta do estas matura? Ŝi certe komprenas elekti mem, mi opinias.
ALLMERS
Jes, tion ni esperu, Rita.
RITA
Mi almenaŭ ne havas iun malfidon al Borghejm.
ALLMERS
Ne, kara, – tion ankaŭ mi ne havas. Kontraŭe. Sed tamen –
RITA
(daŭrige) Kaj mi volonte vidus, ke fariĝus paro de li kaj Asta.
ALLMERS