Ne, mi ne atingis. Ĉar vi komencis malvesti vin.
RITA
Jes, kaj dume vi parolis pri Eyolf. Ĉu vi ne memoras tion? Vi demandis kiel statas pri la stomako de eta Eyolf.
ALLMERS
(rigardas ŝin riproĉe) Rita –?
RITA
Kaj vi kuŝigis vin en via lito. Kaj dormis tiel ege bone.
ALLMERS
(skuas la kapon) Rita, – Rita!
RITA
(kuŝigas sin tute plate kaj rigardas lin) Vi? Alfred?
"Vi havis ĉampanon, eĉ ne tuŝis ĝin ".
ALLMERS
(preskaŭ malmole) Ne, mi ne tuŝis ĝin.
(Li foriras de ŝi kaj starigas sin ĉe la ĝardena pordo. Rita dum tempeto kuŝas senmova kun fermitaj okuloj.)
RITA
(subite eksaltas) Sed unu aferon mi volas diri al vi, Alfred.
ALLMERS
(turnas sin ĉe la pordo) Nu?
RITA
Vi ne sentus vin tiel sekura, vi!
Ne, vi ne devus esti tiel senzorga! Ne tiel sekura, ke vi havas min!
(proksimiĝas) Kion vi aludas per tio?
RITA
(kun tremantaj lipoj) Neniam per penseto mi estis malfidela al vi, Alfred! Neniam momenton.
ALLMERS
Ne, Rita, tion mi ja scias. Mi, kiu konas vin tiel bone.
RITA
(kun fulmantaj okuloj) Sed se vi rifuzas min –!
ALLMERS
Rifuzas –! Mi ne komprenas kien vi celas!
RITA
Ho, vi ne scikonas ĉion tion, kio elmergus en mi, se –
Se mi iam observis, ke vi ne plu ŝatus min. Ne plu ŝatus min kiel antaŭe.
Sed, vi mia karega Rita, – la homa ŝanĝiĝo tra la jaroj, – ĝi devas ja iam okazi ankaŭ en nia kunvivo. Kiel en tiu de aliuloj.
RITA
Neniam en mi! Kaj mi ne akceptas iun ŝanĝon eĉ en vi. Mi tion ne eltenus, Alfred. Mi volas havi vin por mi mem sola.
ALLMERS
(rigardas ŝin zorgoplene) Vi havas terure ĵaluzan animon –
RITA
Mi ne povas krei min alia ol mi estas. (minacante) Se vi pecigas vin inter mi kaj iu alia –
Tiam mi venĝas min kontraŭ vi, Alfred!
ALLMERS
Per kio vi venĝus vin?
RITA
Mi ne scias. – Ho jes, mi tamen scias!
Mi iros forĵeti min –
ALLMERS
Vi iros forĵeti vin, vi diras!