(kapsignas) La malicaj infanokuloj, jes.
RITA
(timigita, retiriĝas) Lasu min, Alfred! Mi timas vin! Tia mi neniam vidis vin antaŭe.
ALLMERS
(rigardas ŝin malmole kaj malvarme) Aflikto igas malica kaj abomena.
RITA
(timigita sed tamen obstina) Jen kiel ankaŭ mi sentas.
(Allmers iras dekstren kaj rigardas foren sur la fjordon. Rita sidigas sin ĉe la tablo. Mallonga paŭzo.)
ALLMERS
(turnas la kapon al ŝi) Vi neniam vere kaj sincere amis lin. Neniam!
RITA
(malvarme, sinrega) Eyolf neniam lasis al mi gajni sin tute kaj komplete.
Ho jen do. Mi volis pli ol volonte. Sed iu staris bare. Eĉ de la komenco.
(turnas sin tute) Mi , mi staris bare, vi sugestas?
RITA
Nu ne. Ne de la komenco.
Jes. Asta, – ŝi kaptis lin – tuj post kiam okazis – la malfeliĉa falo.
ALLMERS
Se ŝi lin kaptis, ŝi faris el amo.
RITA
(impete) Ĝuste tio! Mi ne toleras dividi ion kun aliulo! Ne en amo.
ALLMERS
Ni du devus dividi lin inter ni en amo.
RITA
(rigardas lin moke) Ni? Ho, vi funde neniam vere amis lin, eĉ ne vi.
(rigardas ŝin surprizite) Mi ne, ĉu!
RITA
Ne, vi lin ne amis. Unue vi estis ja tiom kaptita de tiu libro – pri la respondeco.
ALLMERS
(forte) Jes, mi estis. Sed ĝuste ĝin, Rita, – ĝin mi oferis pro Eyolf.
Ĉar vi vagis ĉi tie kaj mordiĝis de malfido al vi mem. Ĉar vi komencis dubi, ĉu vi havas iun grandan vivotaskon, por kiu vivi en la mondo.
ALLMERS
(esplorante) Ĉu vi observis ion tian sur mi?
Jes ja, – iom post iom. Kaj jen vi bezonis ion novan, kiu povus plenigi vin. – Mi , mi verŝajne ne plu estis por vi sufiĉe.
ALLMERS
Estas la leĝo de transformo, Rita.
Tial do vi volis fari mirindan infanon el kompatinda eta Eyolf.
ALLMERS
Tion mi ne volis. Mi volis fari el li feliĉan kreaĵon. Sole tion mi volis.
RITA
Sed ne pro amo al li. Esploru vin mem! (kun ĝenataj okuloj) Kaj esploru ĉion, kio kuŝas sube – kaj malantaŭe.
ALLMERS
(evitas ŝiajn okulojn) Estas io, kion vi volas ignori.
(rigardas ŝin penseme) Se estas kiel vi pensas, ni du vere neniam posedis nian propran infanon.
RITA
Ne. Ne en profunda amo.
ALLMERS
Kaj tamen ni nun lamentadas lin tiom amare.
RITA