(rigardas ŝin) De Eyolf tie fore? Aŭ de vi?
ASTA
(kviete) De ambaŭ. (prenas la pluvombrelon) Jen do venu supren al Rita. (Ŝi iras supren laŭ la arbara vojeto.)
(prenas sian ĉapelon de la tablo kaj flustras peze) Asta. Eyolf. Eta Eyolf –! (Li sekvas supren laŭ la vojeto.)
TRIA AKTO
(Arbetaĵaro sur altaĵeto en la ĝardeno de Allmers. Kruta deklivo kun baraĵo kontraŭ la fono; ŝtuparo suben maldekstre. Vasta elvidaĵo super la fjordo, kiu kuŝas profunde sube. Flagstango kun ŝnuroj, sed sen flago staras ĉe la baraĵo. Antaŭe dekstre estas pavilono, kovrata de grimpantaj plantoj kaj ampelopsoj. Benko ekstere. Estas malfrua somervespero kun klara ĉielo. Kreskanta krepusko.)
(Asta sidas sur benko kun la manoj sur la genuoj. Ŝi portas supervestojn kaj ĉapelon, havas sian sunŝirmilon apud si kaj malgrandan vojaĝsakon pendanta per rimeno de la ŝultro.)
(Borghejm suprenvenas de la fono maldekstre. Ankaŭ li havas vojaĝsakon pendanta de la ŝultro. Sur la brako li portas kunruligitan flagon.)
(ekvidas Asta ) Ho, ĉi supre vi do sidadas.
ASTA
Mi sidas rigardante fjorden la lastan fojon.
Do estas bone, ke mi vizitetis ankaŭ ĉi tie.
ASTA
Ĉu vi min serĉadis?
BORGHEJM
Jes, mi faris. Mi volis adiaŭi vin – ĉi tiun fojon. Ne la lastan, mi esperas.
ASTA
(ridetas preskaŭ nevideble) Vi estas fervora, vi.
BORGHEJM
Vojkonstruisto tia devas esti.
ASTA
Ĉu vi vidis Alfred? Aŭ Rita?
Ne. Ili ambaŭ iris sian apartan flankon.
ASTA
Kion vi faros pri tiu flago?
BORGHEJM
Sinjorino Rita petis min suprenlevi ĝin.
ASTA
Suprenlevi flagon nun?
BORGHEJM
Duonstange. Ĝi flirtu noktojn kaj tagojn, ŝi diris.
ASTA
(ekĝemas) Kompatinda Rita. Kaj kompatinda Alfred.
BORGHEJM
(okupata pri la flago) Ĉu via koro permesas al vi forvojaĝi de ili? Jes, mi demandas. Ĉar mi vidas, ke vi estas vojaĝvestita.
ASTA
(kun malforta voĉo) Mi devas forvojaĝi.
BORGHEJM
Nu ja, ĉar vi devas, do –
ASTA
Kaj ankaŭ vi ja forvojaĝos ĉi-nokte.
BORGHEJM
Ankaŭ mi devas? Mi iros per la trajno. Ĉu ankaŭ vi?
ASTA
Ne, mi iros per la vaporŝipo.
BORGHEJM
(ekrigardas al ŝi) Ĉiu sian apartan vojon do.
(Ŝi sidas rigardante, dum li suprenlevas la flagon duone sur la stangon. Fininte li iras al ŝi.)
BORGHEJM