RITA
(firme kaj decide) Vi rajtas. Mi havu. Sed ĉu vi povas diveni, per kio mi okupos min – kiam vi estos for?
(malrapide, decide) Tuj kiam vi estos for, mi iros malsupren al la marbordo kaj kunprenas ĉiujn tiujn malriĉajn, malsatajn infanojn supren al nia hejmo. Ĉiujn tiujn petolaĉajn knabojn –
ALLMERS
Kion vi faros kun ili ĉi tie!
RITA
Mi volas adopti ilin.
Jes, tion mi volas. De la tago kiam vi estos forvojaĝinta, ili estu ĉi tie, ĉiuj, – kvazaŭ ili estus miaj propraj.
ALLMERS
(ekscitita) En la loko de nia eta Eyolf!
RITA
Jes, en la loko de nia eta Eyolf. Ili loĝu en la ĉambroj de Eyolf. Ili legu liajn librojn. Ludu per liaj etaj aĵoj. Ili laŭvice sidu en lia seĝo ĉe la tablo.
ALLMERS
Aŭdi tion estas ja kompleta frenezaĵo! Mi ne konas homon en la tuta mondo, kiu estas malpli taŭga por tiaĵo ol vi.
RITA
Mi do eduku min al tio. Lernigu min. Ekzercu min.
ALLMERS
Se estas via sincera decido, – ĉion kion vi jen diras, okazigis transformo en vi.
Vere okazigis, Alfred. Pri tio vi zorgis. Vi kreis malplenan lokon ene en mi. Kaj ĝin mi devas provi per io plenigi. Io kio similus al ia amo.
ALLMERS
(staras momenton pensante; rigardas ŝin) Funde ni ne faris multe por la povruloj tie malsupre.
RITA
Ni faris nenion por ili.
ALLMERS
Apenaŭ pensis pri ili.
RITA
Neniam pensis pri ili en kunsento.
ALLMERS
Ni, kiuj havis "la oron kaj la verdajn arbarojn" –
RITA
Ni havis por ili fermitajn manojn. Kaj ankaŭ fermitajn korojn.
ALLMERS
(kapsignas) Do estas ja kompreneble, ke ili ne riskis la vivon por savi etan Eyolf.
RITA
(silente) Pripensu, Alfred. Ĉu vi estas certa, ke – ke ni mem tion kuraĝus?
(maltrankvile repuŝante) Sed ne dubu pri tio , Rita!
RITA
Ho, ni estas homoj el la mondo, ni du.
ALLMERS
Kion vi vere intencas fari por tiuj kompatindaj infanoj?
RITA
Mi eble devus provi, se mi povus mildigi – nobligi ilian vivosorton.
Se tion vi povos, Eyolf ne naskiĝis senutile.
RITA
Kaj li ne estas senutile de ni forprenita.
ALLMERS
(rigardas ŝin firme) Sed komprenu la kialon, Rita. Ne estas amo, kiu igas vin tion fari.
RITA
Ne, tute ne. Almenaŭ ne ankoraŭ.