De l’ temp’ kiam la reĝo, ĉiam saĝa
Kaj brava, nun sub via efikado
Fariĝis ankaŭ mola, favorkora,
Al ni faciligante nian devon
De la silenta obeado? Tion
Vi nomas senceleco, se de vi
Sur milojn dolĉe gutas la balzamo?
Se al popol’, al kiu Di’ vin donis,
Vi estas nova fonto de feliĉo
Kaj donas sur la bordo de la morto
Al la fremdulo savon kaj revenon?
IFIGENIO.Malgranda faritaĵo malaperas
Ĉe la rigardo, kiom fari restas.
ARKAS.Ĉu decas tro malŝati siajn farojn?
IFIGENIO.Malbone estas siajn farojn pesi.
ARKAS.Fiere veran indon tro malŝati
Aŭ pro valor’ malvera tro sin laŭdi—
Egale ambaŭ estas mallaŭdindaj.
Ho, kredu vi al la parol’ de viro
Sindona kaj honesta: se hodiaŭ
La reĝ’ al vi parolos, faciligu
Al li la taskon diri sian penson.
IFIGENIO.Vi min maltrankviligas. Mi jam ofte
De li proponon timis kaj evitis.
ARKAS.Pripensu viajn agojn kaj profiton!
De l’ tempo, kiam li la filon perdis,
La reĝo al malmultaj jam konfidas,
Kaj eĉ al tiuj malpli ol antaŭe;
Suspekte nun en ĉiu nobelido
Li vidas heredanton de la regno,
Li timas senkonsolan maljunecon
Kaj eble eĉ ribelon, fruan morton.
La skitoj ne tre ŝatas paroladon,
Des pli la reĝo. Li, kiu kutimis
Nur agi kaj ordoni, li ne scias
La arton aldirekti paroladon
De malproksime lerte ĝis la celo.
Al li la taskon ne malfaciligu
Per reteniĝo aŭ eĉ per intenca
Nekomprenado. Iru komplezeme
Duonon de la voj’ al li renkonte!
IFIGENIO.Akceli tion, kio min minacas?
ARKAS.Aspiron lian nomas vi minaco?
IFIGENIO.Jes, ĝi por mi la plej terura estas.
ARKAS.Por lia amikec’ konfidon pagu!
IFIGENIO.Se li min liberigos de la timo.
ARKAS.Devenon vian antaŭ li ne kaŝu.
IFIGENIO.Pastrino devas esti sekretema.
ARKAS.Sekreto antaŭ reĝ’ ne devas esti;