Mi fermis la okulojn, kaj—mirakle
Mi trovis savon. Se al ni la dioj
Favore sendis savon kontraŭ morto,
Ĉu ĝi ne estas nia sankta devo
Repagi tion al malfeliĉuloj?
Vi tion scias, vi min konas, tamen
Vi volas nun perforte min devigi!
TOAS.Obeu la oficon, ne la reĝon!
IFIGENIO.Ha, ĉesu! ne beligu la perforton,
Ĝojantan de virina malforteco!
Libera mi naskiĝis, kiel viro.
Se nun la filo de Agamemnono
Troviĝus antaŭ vi kaj vi altrudus
Al li postulon, kiun vi ne devas:
Li ankaŭ havas glavon, havas brakon,
Por siajn rajtojn antaŭ vi defendi.
Sed mi nenion havas krom la vortoj,
Kaj nobla viro devas dece ŝati
La vorton de virino.
TOAS.Mi ĝin ŝatas
Pli, ol mi ŝatus glavon de la frato.
IFIGENIO.Ŝanĝiĝas la sukces’ en la batalo;
Ne taksu malamikon tro malforta.
Eĉ malfortulon la natur’ ne lasis
Sen helpo kontraŭ pugno de fortulo.
Ĝi al li donis ruzon, artifikojn;
Li cedas, li prokrastas, ĉirkaŭiras.
Jes, la fortul’ meritas la ruzaĵojn.
TOAS.Ruzaĵon neniigas singardeco.
IFIGENIO.Animo pura ruzon ne bezonas.
TOAS.Vin mem vi nesingarde ja kondamnas!
IFIGENIO.Ho, se vi vidus, kiel la animo
En mi batalas forte, por rebati
Malbonan tenton tuj en la komenco!
Do sendefenda antaŭ vi mi staras?
La belan peton, tiun ĉarman branĉon,
En mano de virino pli potencan
Ol glavo kaj ol lanco, vi forpuŝas?
Per kio do mi povas min defendi?
Ĉu mi miraklon petu de l’ diino?
Ĉu en mi mem jam forto ne ekzistas?
TOAS.Mi vidas, ke la sorto de l’ fremduloj
Vin tre maltrankviligas. Kiuj estas
La viroj, kiuj tiom vin zorgigas?
IFIGENIO.La viroj—ili estas—mi supozas,
Ke ili estas grekoj.
TOAS.Samlandanoj?
Kaj certe ja en vi ili revekis
La belan bildon de reveno hejmen?