Kio?
SKULE JARLO
Dagfinn Bonde fortege rompis tra la amaso, kiu staras ĉirkaŭe. Nun li donas iun mesaĝon al la reĝo.
EPISKOPO NIKOLAS
(rigardas elen malantaŭ la jarlo) Aspekte Håkon fariĝas kolera; — ĉu ne? Li pugnigas la manon —
SKULE JARLO
Li rigardas ĉi tien, — kio tio povas esti? (volas eliri)
EPISKOPO NIKOLAS
(retenas lin) Jarlo, aŭskultu, — troviĝus maniero certiĝi pri la rajto de Håkon.
SKULE JARLO
Maniero, Vi diras?
EPISKOPO NIKOLAS
Antaŭ sia morto Trond pastro redaktis leteron pri sia agado, kaj prenis sakramenton sur tio, ke estas vero, kion li tie skribis.
SKULE JARLO
Kaj tiu letero, — kompatema Dio, — kie ĝi estas?
EPISKOPO NIKOLAS
Vi devas do scii, ke — (rigardas al la pordo) Tŝŝ, la reĝo venas.
SKULE JARLO
La letero, episkopo, — la letero!
EPISKOPO NIKOLAS
Jen la reĝo.
(Håkon envenas, sekvata de sia hirdo kaj multaj gastoj. Tuj poste Margrete aperas; ŝi estas en tima emocio, kaj volas rapidiĝi al la reĝo, sed malhelpiĝas de sinjorino Ragnhild, kiu kune kun aliaj virinoj akompanis ŝin. Sigrid tenas sin iom aparte en la fono. La viroj de la jarlo aspektas maltrankvile, kaj ariĝas dekstraflanke, kie Skule staras, tamen iom malantaŭe.)
HÅKON
(en forta interna ekscito) Skule jarlo, kiu estas reĝo en ĉi tiu lando?
SKULE JARLO
Ĉu kiu estas reĝo?
HÅKON
Tiel mi demandis. Mi havas la nomon de reĝo, sed kiu havas la reĝan potencon?
SKULE JARLO
La reĝa potenco devas esti tie, kie estas la reĝa rajto.
HÅKON
Tiel devus esti; sed ĉu estas tiel?
SKULE JARLO
Ĉu Vi asignas min antaŭ tribunalo?
HÅKON
Mi faras; ĉar tiun rajton mi havas antaŭ ĉiu homo en la regno.
SKULE JARLO
Mi fidas, ke mi povas respondeci por miaj faroj.
HÅKON
Bone por ĉiuj, se tiel estas. (suprenpaŝas ŝtupon kie staras la reĝa seĝo, kaj subtenas sin al la seĝobrako) Jen mi staras kiel Via reĝo kaj demandas: Ĉu Vi scias, ke Jon jarlo en la Orkadoj faris insurekcion kontraŭ min?
SKULE JARLO
Jes.
HÅKON
Ke li rifuzas pagi al mi la imposton?
SKULE JARLO
Jes.
HÅKON
Kaj ĉu estas vero, ke Vi sinjoro jarlo, hodiaŭ sendis leteron al li?
SKULE JARLO