(ekstaras) Depost la sanga nokto en Nidaros, kiam okazis mia nupto, kaj la Bagloj venis kaj morthakis mian fianĉon, kaj multajn centojn kun li, dum la urbo brulis en ĉiuj anguloj, — tiam estis kvazaŭ la sango kaj la fajro faris mian vidon malakra kaj estingita por la ekstera mondo. Sed mi ekhavis forton por vidi tion, kion neniu alia ekvidas, — kaj ion mi nun vidas — grandan tempon de teruro por la lando!
SKULE JARLO
(ekscite) Ŝi estas malsana! Ne atentu ŝin.
SIGRID
Riĉa rikolto maturiĝos por li, kiu rikoltas en mallumo. Ĉiuj virinoj en Norvegio havus nun nur unu solan taskon, — genui en monaĥinejoj kaj en preĝejoj, kaj preĝi — preĝi tage kaj nokte!
HÅKON
(skuita) Ĉu estas aŭgurdoto aŭ anima malsano, kiu tiel parolas?
SIGRID
Adiaŭ, mia frato, — ni renkontiĝos ankoraŭ unu fojon.
SKULE JARLO
(senvole) Kiam?
SIGRID
(mallaŭte kaj malrapide) Kiam vi prenos la kronon; kiam estos granda danĝero, — kiam vi bezonos min en via plej intensa mizero! (eliras dekstre kun Margrete, sinjorino Ragnhild kaj la virinoj)
HÅKON
(post mallonga paŭzo, tiras la glavon, kaj diras kun firma kaj trankvila decido:) Ĉiuj viroj de la jarlo faru ĵuron.
SKULE JARLO
(ekscitite) Ĉu tio estas via firma decido! (preskaŭ petante) Reĝo Håkon, tion ne faru!
HÅKON
Neniu jarlano forvelu de Bergen, antaŭ ol li estos ĵurinta fidon al la reĝo. (foriras kun sia hirdo. Ĉiuj escepte de la episkopo kaj la jarlo sekvas)
EPISKOPO NIKOLAS
Li tuŝis Vin per maldolĉaj manoj hodiaŭ.
SKULE JARLO
(silentas kaj rigardas konsternita post la reĝon)
EPISKOPO NIKOLAS
(pli forte) Kaj eble li tamen ne estas reĝe naskita.
SKULE JARLO
(turnas sin subite en forta eksciteco, kaj kaptas la brakon de la episkopo) La konfeso de Trond pastro — kie ĝi estas?
EPISKOPO NIKOLAS
Li sendis ĝin al mi de Anglio, antaŭ ol li mortis; mi ne scias kun kiu, — kaj mi ne ricevis ĝin.
SKULE JARLO
Sed ĝi estu trovata!
EPISKOPO NIKOLAS
Tion mi firme kaj plene opinias.
SKULE JARLO
Kaj se Vi ĝin trovos, tiam Vi donos ĝin en miajn manojn?
EPISKOPO NIKOLAS
Tion mi promesas.
SKULE JARLO
Tion Vi ĵuru je Via anima savo?
EPISKOPO NIKOLAS
Tion mi ĵuras je mia anima savo.
SKULE JARLO
Bone; ĝis tiam mi volas kontraŭi al Håkon, kie tio povos okazi silente kaj sekrete. Devas esti malhelpata, ke li fariĝu pli potenca ol mi, kiam la lukto komencos.
EPISKOPO NIKOLAS
Sed se montriĝos, ke li estas la ĝusta reĝido, — kio jen?
SKULE JARLO
Tiam mi devos provi preĝi — preĝi por humila animo por servi lin, kiel honesta estro kaj laŭ mia povo.
EPISKOPO NIKOLAS
Kaj se li estas la malĝusta?