JATGEJR
Ne, ŝi perfidis min.
REĜO SKULE
Kaj sekve vi fariĝis skaldo?
JATGEJR
Jes, sekve mi fariĝis skaldo.
REĜO SKULE
(kaptas lian brakon) Kiun donacon bezonas mi por fariĝi reĝo?
JATGEJR
Ne tiun de la dubo; ĉar tiam Vi ne tiel demandus?
REĜO SKULE
Kiun donacon bezonas mi?
JATGEJR
Sinjoro, Vi ja estas reĝo.
REĜO SKULE
Ĉu vi ĉiun momenton estas certa, ke vi estas skaldo?
JATGEJR
(momenton rigardas lin silente, kaj demandas:) Ĉu Vi neniam amis?
REĜO SKULE
Jes, iam, — fajre, belege kaj peke.
JATGEJR
Vi havas edzinon.
REĜO SKULE
Ŝin mi prenis por naski al mi filojn.
JATGEJR
Sed Vi havas filinon, sinjoro, — milda kaj belega filino.
REĜO SKULE
Se mia filino estus filo, mi ne demandus al vi, kiun donacon mi bezonus. (ekkrie) Mi devas havi iun ĉe mi, kiu obeas min sen mema volo, — kiu absolute fidas min, kiu tenas sin tute al mi en bono kaj malbono, kiu nur vivas por lumi kaj varmigi mian vivon, kiu devas morti se mi falos. Donu al mi konsilon, Jatgejr skaldo!
JATGEJR
Aĉetu al Vi hundon, sinjoro.
REĜO SKULE
Ĉu ne homo servus?
JATGEJR
Por tia homo Vi devus longe serĉi.
REĜO SKULE
(subite) Ĉu vi volas esti tiu por mi, Jatgejr? Ĉu vi volas esti mia filo? Vi ricevu la Norvegan kronon herede, — Vi ricevu landon kaj regnon, se vi volas esti mia filo, vivi por mia vivotasko kaj fidi min!
JATGEJR
Kaj kiun garantion metus mi, por ne hipokriti —?
REĜO SKULE
Forĵetu vian taskon en la vivo; neniam plu verku; tiam mi kredos vin!
JATGEJR
Ne, sinjoro, — estus aĉeti la kronon tro multekoste.
REĜO SKULE
Pripensu! Esti reĝo estas pli ol esti skaldo!
JATGEJR
Ne ĉiam.
REĜO SKULE
Estas nur viaj neverkitaj kantoj, kiujn vi oferu!
JATGEJR