HIRDANO
Kiel ruĝe ĝi lumas!
IU ALIA
Ĝi streĉas sin trans la duonan ĉielon, kiel ardantan glavon.
BÅRD BRATTE
Sankta reĝo Olaf, kion aŭguras tia terura signo?
MALJUNA VÅRBELGO
Certe ĝi antaŭdiras la morton de granda estro.
PÅL FLIDA
La morton de Håkon, Vi bonaj Vårbelgoj. Li kuŝas ekstere en la fjordo kun la ŝiparo; ni povas atendi lin en la urbo ĉi-vespere; — ĉi tiun fojon ni estas en la vico por venki!
BÅRD BRATTE
Ne fidu tion; ne estas granda kuraĝo en la armeo nun.
LA MALJUNA VÅRBELGO
Estas ja kompreneble; ekde la fuĝo de Oslo reĝo Skule enfermis sin, kaj volas nek vidi nek paroli kun siaj viroj.
UNUA HIRDANO
En la urbo estas homoj, kiuj ne scias ĉu li vivas aŭ estas morta.
PÅL FLIDA
La reĝo devas elveni, kiel ajn kiel malsana li estas. Parolu al li, Bård Bratte, — estas pri la savo de ĉiuj.
BÅRD BRATTE
Ne utilas; mi parolis al li antaŭe.
PÅL FLIDA
Do mi mem provu. (iras al la pordo maldekstre kaj frapas) Sinjoro reĝo, Vi devas preni la estradon en propraj manoj; ne taŭgas kiel nun estas.
REĜO SKULE
(interne) Mi estas malsana, Pål Flida!
PÅL FLIDA
Ĉu Vi povas aliaĵon atendi? Vi ja ne manĝis dum du tagoj; Vi devas fortigi kaj flegi Vin —
REĜO SKULE
Mi estas malsana.
PÅL FLIDA
Je la ĉiopova, ne troviĝas ekskuzo. Reĝo Håkon alvelas ekstere sur la fjordo, kaj estas atendinda ĉi tie en Nidaros kiam ajn.
REĜO SKULE
Frapu lin por mi! Mortigu lin kaj la reĝan infanon.
PÅL FLIDA
Vi devas mem kunesti, sinjoro!
REĜO SKULE
Ne, ne, ne, — Vi estas pli certaj pri la venko, kiam mi ne kunestas.
PETER
(venas de dekstre; li estas armile vestita) Estas maltrankvilo inter la urbanoj; ili ariĝas grandnombre antaŭ la reĝa korto.
BÅRD BRATTE
Se la reĝo ne parolos al ili, ili perfidos lin, kiam pleje gravas.
PETER
Do li devas paroli al ili. (ĉe la pordo maldekstre) Patro! La Trondhejmanoj, viaj plej fidelaj viroj, retiras sin de vi, se vi ne donas al ili kuraĝon!
REĜO SKULE
Kion diris la skaldo?
PETER
La skaldo?
REĜO SKULE
La skaldo, kiu mortis por mia tasko en Oslo. Oni ne povas doni, kion oni ne mem posedas, li diris.
PETER