SINJORINO RAGNHILD
Ĉu li estas por la jarlo?
MARGRETE
Ne — por Håkon.
SINJORINO RAGNHILD
Kiel neskueble la jarlo sidas aŭskultante.
MARGRETE
Håkon aspektas trankvil-silente — sed tamen forte. (vigle) Se starus ĉi tie viro de fore veninta, li konus la du inter ĉiuj la mil aliuloj.
SINJORINO RAGNHILD
Vidu, Margrete; Dagfinn Bonde lokigas orumitan seĝon por Håkon —
MARGRETE
Pål Flida lokigas similan al ĝi malantaŭ la jarlon —
SINJORINO RAGNHILD
La viroj de Håkon volas tion malhelpi!
MARGRETE
La jarlo firme tenas la seĝon —!
SINJORINO RAGNHILD
Håkon parolas kolere al li — (fuĝas kun krio de la fenestro) Ho, Jesuo Kristo! Ĉu vi vidis la okulojn — kaj la ridon —! Ne, tio ne estis la jarlo!
MARGRETE
(kiu en timego sekvis ŝin) Ankaŭ ne Håkon! Nek la jarlo nek Håkon!
SIGRID
(ĉe la fenestro) Ho aĉe, aĉe!
MARGRETE
Sigrid!
SINJORINO RAGNHILD
Ĉu vi estas ĉi tie?
SIGRID
Tiel profunden ili devas preni la vojon laŭ desube, por gajni al la reĝa seĝo.
MARGRETE
Ho, preĝu kun ni, ke ĉio turniĝu al la plej bona.
SINJORINO RAGNHILD
(pala kaj konsterne al Sigrid) Ĉu vi vidis lin —? Ĉu vi vidis mian edzon —? La okulojn kaj la ridon, — mi ne rekonus lin.
SIGRID
Ĉu li aspektis kiel Sigurd Ribbung!
SINJORINO RAGNHILD
(mallaŭte) Jes, li aspektis kiel Sigurd Ribbung!
SIGRID
Ĉu li ridis kiel Sigurd?
SINJORINO RAGNHILD
Jes, jes!
SIGRID
Do ni ĉiuj devas preĝi!
SINJORINO RAGNHILD
(kun malespera forto) La jarlo devas esti elektata reĝo! Difektiĝas lia animo, se li ne fariĝos la plej elstara viro en la lando!
SIGRID
(pli forte) Sekve ni ĉiuj devas preĝi!
SINJORINO RAGNHILD
Tŝŝ, kio estas tio! (ĉe la fenestro) Kiaj krioj! Ĉiuj viroj ekstaris; ĉiuj standardoj kaj blazonoj svingiĝas en la vento.
SIGRID