Sed ĉu ne multaj Vårbelgoj sekvis trans la riveron?
LA ALVENINTO
Ne, estis nur malmultaj viroj en la boato.
UNUA URBANO
Ni armos nin plej eble bone. Ho, nun la urbanoj estas savitaj! Ne diru al iu, kion ni intencas; ni estas sufiĉe multnombraj, — kaj jen supren al Elgisetro!
ĈIUJ
(mallaŭte) Jes, supren al Elgisetro! (Ili eliras maldekstre rapide sed singardeme.)
PICEA ARBARO EN LA DEKLIVOJ SUPRE DE NIDAROS
(Estas lunlumo; sed la nokto estas tiel nebula, ke la fono nur malklare videtiĝas, kaj foje preskaŭ ne. Arbostumpoj kaj grandaj ŝtonoj kuŝas ĉirkaŭe. Reĝo Skule, Peter, Pål Flida, Bård Bratte kaj pluraj Vårbelgoj venas tra la arbaro de maldekstre.)
PETER
Venu jen, kaj ripozu vin, mia patro!
REĜO SKULE
Jes, lasu min ripozi, ripozi. (falglitas malsupren ĉe ŝtono)
PETER
Kiel estas al vi?
REĜO SKULE
Mi estas malsata! Malsana, malsana! Mi vidas la ombrojn de mortintaj viroj.
PETER
(eksaltas) Havigu helpon, — panon al la reĝo.
BÅRD BRATTE
Nun kiu ajn estas reĝo; ĉar estas pri la vivo. Ekstaru, Skule Bårdsson; se vi estas reĝo, do ne kuŝu tie regante la landon.
PETER
Se vi mokas mian patron, mi mortigos vin!
BÅRD BRATTE
Mi mortiĝos same kiel; min Håkon neniam donos gracon; ĉar mi estis lia distriktestro, kaj perfidis lin pro Skule. Ekpensu ion, kio povos savi nin! Ne ekzistas tia senesperiga faro, kiun mi nun ne kuraĝus fari.
IU VÅRBELGO
Se ni nur povus ŝtelveni al la monaĥejo ĉe Holm.
PÅL FLIDA
Pli bone al Elgisetro.
BÅRD BRATTE
(ekdiras subite) Plej bone iri al la ŝipo de Håkon, kaj rabi la reĝan infanon.
PÅL FLIDA
Ĉu vi furiozas?
BÅRD BRATTE
Ne, ne, tio estas nia sola savo, kaj ankaŭ facile farebla. La Birkibejnoj traserĉas ĉiun domon, kaj staras garde antaŭ la preĝejoj; ili ne kredas, ke iuj el ni povis fuĝi, ĉar ĉiuj pontoj estis rompitaj. Ne eblas ke multnombra ŝipanaro estas sur la ŝipoj; se ni havas la tronpretendanton en nia potenco, Håkon devos doni al ni pacon, aŭ lia ido mortu kun ni. Kiu volas kunveni por savi la vivon?
PÅL FLIDA
Ne mi, se ĝi saviĝus tiamaniere.
PLURAJ
Ne mi! Ne mi!
PETER
Ha, sed se estus por savo de mia patro!
BÅRD BRATTE
Se vi volas kuniri, do venu. Nun mi iras al la Hladakabo; tie estas la aro, kiun ni renkontis ĉi tie sub la deklivo; estas la plej sovaĝaj kuraĝuloj el ĉiuj Vårbelgoj; ili naĝis trans la riveron, ĉar ili sciis, ke ili ne ricevus gracon en la preĝejoj. Tiuj uloj certe kuraĝos viziti la reĝan ŝipon, jes ili! Kiu el vi do kuniros?
KELKIUJ
Mi, Mi!
PETER
Eble ankaŭ mi; sed unue mi devas scii mian patron sub sekura tegmento.
BÅRD BRATTE
Antaŭ ol tagiĝos ni iros supren laŭ la rivero. Venu, jen estas transa vojeto malsupren al Hlade. (Li kaj kelkaj aliaj eliras dekstre.)