SINJORINO RAGNHILD
Mi devas iri al Nidaros, en la preĝejon por trovi reĝon Skule. Li forsendis min, kiam li sidis en la feliĉo; tiam li ja ne bezonis min; — nun li ne koleriĝos, ĉar mi venos. Malfermu la pordon por mi, lasu min iri al Nidaros!
MARGRETE
Mia patrino, pro la kompato de Dio —
(Frapiĝas forte sur la monaĥeja pordo.)
DAGFINN BONDE
Kiu frapas?
REĜO SKULE
(ekstere) Reĝo.
DAGFINN BONDE
Skule Bårdsson!
SINJORINO RAGNHILD
Reĝo Skule!
MARGRETE
Mia patro!
REĜO SKULE
Malfermu, malfermu!
DAGFINN BONDE
Ne malfermiĝos por senpaculoj.
REĜO SKULE
Estas reĝo, kiu frapas, mi diras; reĝo, kiu ne havas tegmenton super la kapo; reĝo, kiu bezonas sanktan grundon, por esti sekura pri sia vivo.
MARGRETE
Dagfinn, Dagfinn, estas mia patro!
DAGFINN BONDE
(iras al la pordo kaj malfermas luketon) Ĉu vi venas kun multaj viroj al la monaĥejo?
REĜO SKULE
Kun ĉiuj, kiuj estis fidelaj en la mizero.
DAGFINN BONDE
Kiom estas ili?
REĜO SKULE
Malpli ol unu.
MARGRETE
Li estas sola, Dagfinn!
SINJORINO RAGNHILD
La kolero de la ĉielo frapu vin, se vi neas al li sanktan grundon!
DAGFINN BONDE
En la nomo de Dio do!
(Malfermas; La Birkibejnoj altestime malkovras siajn kapojn; reĝo Skule venas en la monaĥejan korton.)
MARGRETE
(lin ĉirkaŭbrakante) Mia patro! Mia benita malfeliĉa patro!
SINJORINO RAGNHILD
(starigas sin sovaĝe inter li kaj la Birkibejnoj.) Vi hipokritas respekton por li, vi volas perfidi lin, kiel Judas. Ne kuraĝu proksimi al li! Vi ne tuŝu lin, tiom longe kiom mi estas en vivo!
DAGFINN BONDE
Ĉi tie li estas sekura, ĉar li estas sur sankta grundo.
MARGRETE
Kaj eĉ ne unu el ĉiuj viaj viroj kuraĝis akompani vin ĉi-nokte!
REĜO SKULE
Kaj kanonikoj kaj hirdanoj akompanis min survoje; sed ili ŝteliris for de mi unu post unu, ĉar ili sciis, ke estas birkibejnoj en Elgisetro. Pål Flida estas tiu, kiu forlasis min kiel la lasta; li akompanis min al la monaĥeja pordo; tie li donis al mi la lastan manpremon, kaj dankis pro la tempo, kiam troviĝis Vårbelgoj en Norvegio.
DAGFINN BONDE