Ŝi estas tro kara por mi, jarlo; — reĝo ne devas havi ĉe si iun, kiu estas tro kara por li; reĝo devas agi kun liberaj manoj, stari sola, ne esti kondukata, ne logata. Estas tiom plibonigenda en Norvegio. (daŭrigas skribi)
VEGARD VERADAL
(mallaŭte al episkopo Nikolas) Estis mia konsilo, tio ĉi pri Inga reĝpatrino.
EPISKOPO NIKOLAS
Mi tuj konis Vin laŭ la konsilo.
VEGARD VERADAL
Sed nun pagon por pago.
EPISKOPO NIKOLAS
Atendu. Mi tenos kion mi promesis.
HÅKON
(donas la pergamenojn al Ivar Bodde) Kunplektu, kaj portu mem al ŝi kun multaj koraj salutoj —.
IVAR BODDE
(ĵetinte ekrigardon en la pergamenon) Sinjoro — jam hodiaŭ, Vi skribas —!
HÅKON
Nun la vento estas favora; ĝi blovas suden laŭ la fjordo.
DAGFINN BONDE
(malrapide) Memoru, sinjoro reĝo, ke ŝi kuŝis la tutan nokton sur la altarŝtupo en preĝo kaj fasto.
IVAR BODDE
Kaj certe ŝi estas laca post la fajropruvo.
HÅKON
Vere, vere; — mia bona kara patrino —! (pripensas) Jes, se ŝi estas tro laca, ŝi atendu ĝis morgaŭ.
IVAR BODDE
Via volo plenumiĝos. (antaŭenmetas alian pergamenon) Sed jen la aliaĵo, sinjoro.
HÅKON
La aliaĵo? — Ivar Bodde, mi ne povas.
DAGFINN BONDE
(montras al la letero al Inga) Vi tamen povis tion.
IVAR BODDE
Ĉio peka estu rompota.
EPISKOPO NIKOLAS
(kiu intertempe proksimiĝis) Ligu nun la manojn de la jarlo, reĝo Håkon.
HÅKON
(mallaŭte) Ĉu Vi opinias, ke tio estas necesa.
EPISKOPO NIKOLAS
Vi neniam aĉetos pacon por la lando pli malkare.
HÅKON
Mi do povas. Al mi la plumo! (skribas)
SKULE JARLO
(al la episkopo, kiu iras dekstren) Aspekte la reĝo klinas al Vi la orelon.
EPISKOPO NIKOLAS
Por Via avantaĝo.
SKULE JARLO
Ĉu tion Vi diras?
EPISKOPO NIKOLAS
Antaŭ vespero Vi dankos min. (Li malproksimiĝas.)
HÅKON
(etendas la pergamenon) Legu tion, jarlo.
SKULE JARLO
(legas; rigardas la reĝon en surprizo, kaj diras duonlaŭte:) Vi rompas ĉiun rilaton kun Kanga la juna?