153346.fb2 Romeo v? C?lyetta - читать онлайн бесплатно полную версию книги . Страница 27

Romeo v? C?lyetta - читать онлайн бесплатно полную версию книги . Страница 27

Üçüncü səhnə

Cülyettanın otağı. Cülyetta ilə dayə daxil olurlar.

Cülyetta.

Bəli, bax, o paltar en yaxşısıdır.

Ancaq bir ricam var, mehriban dayə,

Gəl, məni bu gecə sən yalqız burax.

Gərək sübhə qədər dua edem ki,

Göylər bağışlasm günahlarımı.

Özün bilirsən ki, çoxdur günahım.

Ledi Kapuletti gəlir.

Ledi Kapuletti. Artıq məşğulsunuz? Kömək eləyim?

Cülyetta.

Yox, ana, biz sabah nə lazımdırsa

Hamısım seçib hazırlatnışıq.

İndi izn verin, mən yalqız qalım.

Aparın dayəni özünüz ilə,

Bilirəm, bu gecə işiniz çoxdur,

O sizə hər işdə kömək eləyər.

Ledi Kapuletti.

Gecən xeyrə qalsın, yatağa uzan,

Dincəl, axı sənə dinclik gərəkdir.

Ledi Kapuletti ile dayə gedirler.

Cülyetta.

Əlvida, əlvida! Bir Allah bilir

Bir daha yenidən görüşərikmi?

Soyuq bir gizilti keçir canımdan,

Vahimə dondurur qanımı artıq.

Onları geriyə çağıracağam, Qoy gəlib təsəlli versinlər mənə.

Dayə! Ah, o burda nə edəcəkdir?

Bu ağır, bu müdhiş səhnəni gərək

Mən təkcə oynayım. Gəl, gəl, ey şüşə!

Birdən heç bu məlhəm təsir etmədi,

Onda səhər ərə gedəcəyəmmi?

Yox, yox! Bax, bu qoymaz. Sən burada dur.

Xəncəri yanına qoyur.

Bəlkə, bu zəhərdir. Rahib bicliklə

Bunu hazırlayıb, məni öldürsün;

Axı, gizlicənə Romeo ilə

Mənim kəbinimi o özü kəsib,

Bu iş açılarsa, biabır olar.

Bəli, bu belədir, yox, belə deyil.

O hər vaxt müqəddəs bir adam olub,

Belə pis fıkirlər ona yaraşmaz.

Bəs birdən Romeo gəlib çıxmamış

Məzarda oyansam, onda nə olsun?

Bax, ən dəhşət budur, dözülməz budur!

Məni öz Romeom aparmayınca

Saf hava görməyən dar sərdabədə

Pis iydən, qoxudan boğulmarammı?

Hərgah mən sağ qalsam, bu mümkündürmü?

Ölümün, gecənin qorxunc kölgəsi

Qəbiristanlıq olmuş o qorxunc yerin

Müdhiş dəhşətiylə, vahiməsiylə

Başımdan huşumu almayacaqmı?

Yüz illərdən bəri qedim sərdabə

Saxlayır qoynuna gömülmüş mərhum

Bütün əcdadımın sümüklərini.

Ah, orda məzara təzə qoyulmuş

Öz qanına qaltan bədbəxt Tibaltın

Nəşi cürüməyə başlayıb indi.

Gecənin bir vaxtı orda, deyirlər,

Ölülərin ruhu gəzib dolaşır.

Bəs bunlar ağlıını çaşdırmayacaq?

Əfsus, əfsus! Necə bu mümkün deyil!

Əgər mən ayılsam vaxtmdan qabaq,

Ən murdar, ən iyrənc üfunətlərdən,

Kökündən ayrılmış mandraqoranm

İnsanı sarsıdıb dəli etdiyi

Naləsitək qorxunc iniltilərdən

Axı, necə dəli olmayacağam?

Kim deyər, bu dəhşət əhatəsində

Öz əcdadlarımın sümükləriylə

Oynamayacağam mən dəli kimi?

Tabutda iylənən yazıq Tibaltm

Qanlı kəfənini cırmayacağam?

Dəliliyin yüksək coşqun çağında

Babamın ən iri bir sümüyünü

Əlimə götürüb dəyənək kimi,

Birdən öz kəlləmə çırpmayacağam?

Oh, bax, bir bax! Mənə elə gəlir ki,

Tibaltın ruhunu görürəm indi.

Onu qılınc ilə vurub öldürən

Romeonu gəzir, qisas axtartt.

Dayan, Tibalt, dayan! Romeo, gəldim!

Sənin sağlığına içirəm bunu.

Şüşədeki demıanı içib yatağa yıxıhr.