Cülyettanın otağı. Cülyetta ilə dayə daxil olurlar.
Cülyetta.
Bəli, bax, o paltar en yaxşısıdır.
Ancaq bir ricam var, mehriban dayə,
Gəl, məni bu gecə sən yalqız burax.
Gərək sübhə qədər dua edem ki,
Göylər bağışlasm günahlarımı.
Özün bilirsən ki, çoxdur günahım.
Ledi Kapuletti gəlir.
Ledi Kapuletti. Artıq məşğulsunuz? Kömək eləyim?
Cülyetta.
Yox, ana, biz sabah nə lazımdırsa
Hamısım seçib hazırlatnışıq.
İndi izn verin, mən yalqız qalım.
Aparın dayəni özünüz ilə,
Bilirəm, bu gecə işiniz çoxdur,
O sizə hər işdə kömək eləyər.
Ledi Kapuletti.
Gecən xeyrə qalsın, yatağa uzan,
Dincəl, axı sənə dinclik gərəkdir.
Ledi Kapuletti ile dayə gedirler.
Cülyetta.
Əlvida, əlvida! Bir Allah bilir
Bir daha yenidən görüşərikmi?
Soyuq bir gizilti keçir canımdan,
Vahimə dondurur qanımı artıq.
Onları geriyə çağıracağam, Qoy gəlib təsəlli versinlər mənə.
Dayə! Ah, o burda nə edəcəkdir?
Bu ağır, bu müdhiş səhnəni gərək
Mən təkcə oynayım. Gəl, gəl, ey şüşə!
Birdən heç bu məlhəm təsir etmədi,
Onda səhər ərə gedəcəyəmmi?
Yox, yox! Bax, bu qoymaz. Sən burada dur.
Xəncəri yanına qoyur.
Bəlkə, bu zəhərdir. Rahib bicliklə
Bunu hazırlayıb, məni öldürsün;
Axı, gizlicənə Romeo ilə
Mənim kəbinimi o özü kəsib,
Bu iş açılarsa, biabır olar.
Bəli, bu belədir, yox, belə deyil.
O hər vaxt müqəddəs bir adam olub,
Belə pis fıkirlər ona yaraşmaz.
Bəs birdən Romeo gəlib çıxmamış
Məzarda oyansam, onda nə olsun?
Bax, ən dəhşət budur, dözülməz budur!
Məni öz Romeom aparmayınca
Saf hava görməyən dar sərdabədə
Pis iydən, qoxudan boğulmarammı?
Hərgah mən sağ qalsam, bu mümkündürmü?
Ölümün, gecənin qorxunc kölgəsi
Qəbiristanlıq olmuş o qorxunc yerin
Müdhiş dəhşətiylə, vahiməsiylə
Başımdan huşumu almayacaqmı?
Yüz illərdən bəri qedim sərdabə
Saxlayır qoynuna gömülmüş mərhum
Bütün əcdadımın sümüklərini.
Ah, orda məzara təzə qoyulmuş
Öz qanına qaltan bədbəxt Tibaltın
Nəşi cürüməyə başlayıb indi.
Gecənin bir vaxtı orda, deyirlər,
Ölülərin ruhu gəzib dolaşır.
Bəs bunlar ağlıını çaşdırmayacaq?
Əfsus, əfsus! Necə bu mümkün deyil!
Əgər mən ayılsam vaxtmdan qabaq,
Ən murdar, ən iyrənc üfunətlərdən,
Kökündən ayrılmış mandraqoranm
İnsanı sarsıdıb dəli etdiyi
Naləsitək qorxunc iniltilərdən
Axı, necə dəli olmayacağam?
Kim deyər, bu dəhşət əhatəsində
Öz əcdadlarımın sümükləriylə
Oynamayacağam mən dəli kimi?
Tabutda iylənən yazıq Tibaltm
Qanlı kəfənini cırmayacağam?
Dəliliyin yüksək coşqun çağında
Babamın ən iri bir sümüyünü
Əlimə götürüb dəyənək kimi,
Birdən öz kəlləmə çırpmayacağam?
Oh, bax, bir bax! Mənə elə gəlir ki,
Tibaltın ruhunu görürəm indi.
Onu qılınc ilə vurub öldürən
Romeonu gəzir, qisas axtartt.
Dayan, Tibalt, dayan! Romeo, gəldim!
Sənin sağlığına içirəm bunu.
Şüşədeki demıanı içib yatağa yıxıhr.