Мансіньёр — тытул каталіцкіх епіскапаў і архіепіскапаў.
Інтэрдыкт — забарона праводзіць на тэрыторыі, якая падвяргалася пакаранню, богаслужэнне і рэлігійныя абрады.
Неафіт — новы прыхільнік якой-небудзь веры.
Балістарыі — стралкі з арбалета.
Сарацыны — арабы-мусульмане.
Мітра — пазалочаны галаўны ўбор епіскапаў і архіепіскапаў.
Танзура — выбрытае месца цемені ў каталіцкага духавенства.
Тлумач — перакладчык.
Бенефіцый — царкоўная пасада і звязаныя з ёю прыбыткі.
Студыёзус — студэнт, семінарыст.
Комтур — выбраная пасада ў рыцарскім ордэне.
Капэла — малітоўня невялікія памераў.
Базніца — па-латышску царква.
Альбігойцы — удзельнікі антырэлігійнага, ерэтычнага руху на поўдні Францыі ў XII–XIII стагоддзях.
Гуф — самкнуты баявы строй у некалькі радоў.
Вітавы скокі — псіхічнае расстройства, хвароба.
Ваганты — вандроўныя спевакі ў тагачаснай Заходняй Еўропе.
Епанча — доўгі і шырокі плашч.
Карачун — бог смерці ў старадаўніх беларусаў.
Какошка — зязюля.
Лен — зямельнае ўладанне, якое пажыццёва ўручалася васалу за ягоную службу.
Ленныя сцягі — сімвалы васальнай залежнасці.
Валка — бітва.
Парокі — каменямётныя машыны.
Мааконд — у старадаўніх эстонцаў — зямля.
Малева — войска ў старадаўніх эстонцаў.
Калывань — так наўгародцы называлі Талін.
Галіяф — у біблейскай міфалогіі воін велізарнага росту.