— Vi pravas. Ni prokrastu la interbatadon! Unue ni paroladu!
— Ĉu ne estus pli bone fari tion inverse? Kial ne interbatadi anticipe?
De Bertin diris malpacience al la iama rajtigita ministro:
— Ba, silentu… Aŭskultu min, Gorĉev: ĉu vi estis ekster la fortikaĵo hieraŭ vespere?
— Ĉu mi?… Mi tute ne sciis, ke tio estas permesata. Hodiaŭ mi eliros.
— Atendu — interrompis Laboux. — Kie vi perdis tiun monoklon?
— Ĉu ĝin? Homo kun aŭtoŝtelista aspekto petis ĝin, kiel donacon. — Kaj li repetis tion. Sed ni ne donos ĝin al vi.
De Bertin etendis sian manon al Gorĉev:
— Ankoraŭfoje mi dankas vin, amiko mia, kaj nun mi ordonas, kiel generalo al senranga soldato, havi nenian aferaĉon kun sinjoro Laboux.!
De Bertin forrapidis.
Gorĉev okulumis al Laboux kun gaja instigo, kiam ili restis solaj:
— Dank’ al Dio, mi ankoraŭ ne estas ĵurinta. Mi ne devas obei. Venu en la deponejon!
— Atendu, Gorĉev! Mi ŝatus paroli kun vi… Hodiaŭ vespere je la 9-a horo aŭto atendos vin en Vieux Port, ĉe la angulo de Cannabiére
— Mi ne povas eliri de tie ĉi.
Suboficiro alvenos kun ordono, kaj li veturigos vin en la urbon. Matene la aŭto estos en Génua.
— Ĉu Anette stiros la aŭton, en ŝia poŝo kun la gepatra aprobo?
— Vi estas freneza!
— Mi respondos tion nur en la deponejo.
— Komprenu…
Kriego fendis la aeron, kiu transiris al ŝriko.
— Pardonon, sed la serĝento flustris alviciĝon — diris Gorĉev kaj forrapidis.
La rekrutoj kuris el ĉiu direkto La Leono haltis antaŭ la vico.
— Homoj! Kiu sentas tiel nun jam, ke li ne servus volonte, tiu havas ankoraŭ unu ŝancon por pripensi la aferon. Elpaŝu tiuloj.
Proksimume dek personoj elpaŝis. Inter ili ankaŭ la buĉisto, kiu estis la viktimo de sia distreco.
— Ĉu vi do irus hejmen volonte? Venu pli proksimen dikulo kaj respondu. Ĉiu povas pripensi la aferon dum dudek kvar horoj en la legio.
— Jes, mi volonte refarus tion — diris la buĉisto sincere.
La Leono turnis sin al la ĉefkaporalo.
— Nu!.. Notu do ilin per po unu stelo en la nomlisto. Ili ne estas fidindaj. Ili marŝos en la Saharan Agadiron kun la morgaŭa transporto… La aliaj ekiros hodiaŭ vespere al Oran!
La buĉisto kaptadis aeron.
— Kio estas al vi, dikulo?! Kial vi hapas? Ĉu eble io ne estas en ordo?!
— Sinjoro serĝento diris… tion, ke dum dudek kvar horoj… ĉiu povas pripensi sin…
— Nu kaj? Ĉu eble mi nuligos tion? Ĉu vi scias kion fari: eĉ morgaŭ vi povas pripensi vin. Sed retiriĝi neeblas. Tio certas! Rompez, bandaĉo!
Gorĉev komencis skribi ion rapide sur paperon kaj donis tion al iu junulo, poste li reiris al Laboux, kiu atendis lin pacience.
— Mi nur ŝercis, kiam mi promesis la manon al vi — asertis la patro persiste.
— Se vi kuraĝos diri tion, kiam mi revenos post kelk-jara militservo, mi mortpafos vin, kiel hundon, kaj la trubunalo prijuĝos tion tre kompreneme, se mi rakontos la antaŭaĵojn. La honesta sinjora socio absolvos min, kaj vi povos esti membro de neniu transmonda kazino!
— Freneza laktobuŝulo!
— Nu bone! Ni iru en la deponejon! Vi atingos nenion ĉe mi.
— Ni iru!
Multe da civiluloj estis en la deponejo, tiel do al neniu estis okulfrapa, kiam ili ŝtelumis en la najbaran, malplenan ejon…
…Post dek minutoj Gorĉev revenis denove, sur sia brako li portis la svenintan Laboux-on, kiu interteme perdis ie la duonon de sia jako.
— Kio okazis? — demandis la subkaporalo.
— Tiu homo falis subite surdorsen.
— Kie li suferis batvundon?
— Ĉe la orelradiko. Sed mi trafis ĝuste lian mentonon.
La generalo, ŝajnas, konis Laboux-on bone, ĉar li diris nenion, kiam la iama ekscelenco sidis en la aŭton apud li kun bluaj okulkavoj, portante duonon da jako.
— Malmolnukulo — diris Laboux dum ili veturegis al Nico.
— Jen rigardu… Jus iu ĵetis ĝin tra la barilo per ŝtono — diris de Bertin kaj transdonis leteron al li.
Sinjoro Generalo! Mi obeema raportas, ke danĝera persono, nome Laboux, mia estonta bopatro, instigis min fuĝi el la legio. Ankaŭ suboficiro rolis en liaj planoj, kiu venus vespere por mi kun ordono. Mi konkludas el tio, ke ankaŭ alia altranga persono partoprenas la komploton. Bonvolu tuj esplori mian raporton, ke la puna mano de la jurisdikcio trafu la kulpulojn.
Fidele al sinjoro Generalo: