Post momenta silento la kapitano batis pugne sur la tablon tiel forte, ke la objektoj ekdancis.
– Mil diabloj…
– Mi ne komprenas… – miris la knabino. Mi deziras sincere konfesi. Doktoro Ranke sendis al mi leteron je la 11-a horo vespere, antaŭ la tago de la murdo, ĉar li jam estis unu tagon pli frue ĉe la malsanulo. Sed li konstatis la peston nur la sekvan tagon. Jen estas la letero.
Ŝi transdonis tion. La kapitano legis ĝin. Jen estis skribite:
“La plurfoje murdinta Borckman kaj lia filino povas atendi indulgon nur de mi. Venu en la halon je la tria horo nokte, kaj kunportu la notkajeron. d-ro R.”
– Pri kia notkajero temas?
– Mi ne scias…
– Kiu estas tiu “murdinta Borckman”?
– Mia patro.
– Kie li estas nun?
– Mi ne scias. Kiam evidentiĝis liaj teruraj faroj, li fuĝis el Moskvo. Ankaŭ ni veni kun mia patrino de tie, kaj ni ekliĝis en Batavio, kaj duko Sergius, kiu estas konata pri sia bonfaremo, prenis nin sub sian protekton.
– Kion volis Ranke de vi?
– Ĉantaĝi. Mi iris al la aŭrora renkontiĝo. Li diris, ke li malkovros mian devenon antaŭ ĉiu, li disfamigos, ke mi estas la filino de plufoje murdinta homo, se mi ne akiros por li dekmil nederlandajn florenojn de la duko.
– Kaj?
– Li proponis moratorion ĝis la sekva tago.
– Kio okazis sekvonttage sur la koridoro, kiam oni vidis vin kaj la dukon dum la tempo de la murdo?
– La duko iris en sian ĉambron por surpreni gantojn, ĉar li ne iras tagmanĝi alie. Tiam doktoro Ranke elvenis el la ĉambro de sinjoro Lindner kaj postulis monon. Sekvinte lin, mi ekvidis la malpezan ponardon sur la tablo kaj pikpuŝis ĝin en lian dorson. Poste mi rapidis al la ĉambro de la duko. Li miris, ke mi atendas lin antaŭ lia pordo, sed lidiris nenion. Ni denove preteriris la ĉambrojn n-roj 70, la duko diris ĉe la ŝtuparo, ke li reiros por momento, poste li venis kaj petis, ke mi iru en mian ĉambron.
– Mi arestas vin laŭ via sincera konfeso.
– Kompreneble. Mi ŝatus, se vi permesus al mi flegi profesoron Decker. Ja estas egale, kie gardi min…
– Mi ne permesas tion…
Nun Ferguson envenis ekscitite.
– Sinjoro kapitno!.. La duko diris, ke li deziras sicere konfesi… Li mortigis doktoron Ranke…
La kapitano por moneto sentis tiel, ke li freneziĝos.