- Хто?
- Жуль...
Доктар выйшаў, каб не замiнаць iм, на лесвiчную пляцоўку - там яму, мусiць, холадна было ў адной кашулi.
- Клянiся, што... - пачала яна.
- Не трэба... я i так...
- Чаму раптам?
- Сама разумееш...
- Прызнайся, што было страшна...
Ён адвярнуўся ад выбеленай сцяны.
- Было...
- Прасi ў мяне прабачэння...
- Даруй...
- Скажы, што нiколi больш не будзеш гэтага рабiць i што я буду хадзiць з табою на ўсе матчы па боксе...
- Згодзен...
- А калi я яшчэ раз знайду ў тваёй кiшэнi бясхвостага парсючка...
I толькi тады яны загаварылi сур'ёзна.