- Вашага мужа зваць Луi Турэ?
Нахмурыўшы бровы i спрабуючы здагадацца, што прывяло сюды палiцыю, яна кiўнула галавою.
- Ён працуе ў Парыжы?
- Памочнiкам дырэктара фiрмы "Каплан i Занэн", на вулiцы Бондзi.
- Ён працаваў калi-небудзь на складзе?
- Працаваў.
- Даўно?
- Некалькi гадоў таму назад. Але ўжо тады ён быў у дырэктара першым памагатым.
- У вас няма яго фатаграфii?
- А нашто яна вам?
- Мне б хацелася ўпэўнiцца...
- У чым? - Падазрона ўзiраючыся ў гасцей, панi Турэ запыталася: - Луi трапiў у аварыю?
Яна машынальна паглядзела на насценны гадзiннiк, якi вiсеў на кухнi, усё роўна як прыкiдвала, дзе цяпер можа быць муж.
- Спярша я павiнен упэўнiцца, цi ён гэта.
- Гляньце на сервант, - сказала яна.
Падышоўшы да серванта, Мэгрэ ўбачыў некалькi фатаграфiй: на адной маладзенькая дзяўчына, на другой - чалавек, - зарэзаны ў тупiку, але маладзейшы, у чорным.
- Вы часам не ведаеце, цi ёсць у вашага мужа ворагi?
- Адкуль яны ў яго могуць быць?
Гаспадыня выйшла на хвiлiнку ў кухню i выключыла газавую гарэлку - на плiце нешта закiпела.
- А якой гадзiне вяртаецца ён звычайна дамоў?
- Ён выязджае з Лiёнскага вакзала ў шэсць дваццаць дзве. Дачка вяртаецца наступным цягнiком, яна пазней заканчвае працаваць. У яе адказная пасада, i...
- Я вымушаны папрасiць вас праехаць з намi ў Парыж.
- Луi памёр? - Яна паглядзела на iх спадылба, позiркам жанчыны, якая не церпiць маны. - Скажыце мне праўду.
- Яго забiлi.
- Дзе?
- У тупiку ля бульвара Сэн-Мартэн.
- Што яму там спатрэбiлася?
- Не ведаю.
- Калi гэта здарылася?
- Мы мяркуем, недзе пасля паловы пятай.
- А палове пятай ён быў яшчэ ў Капланаў. Вы з iмi гаварылi?
- Не, не паспелi. Ды мы й не ведаем яшчэ, дзе ён працуе.
- А хто ж яго забiў?
- Якраз гэта мы i спрабуем высветлiць.
- Ён быў адзiн?
Мэгрэ адчуў раздражненне.
- Цi не лепей вам апрануцца i паехаць разам з намi?
- Што вы з iм зрабiлi?
- Цяпер ён у Iнстытуце судова-медыцынскай экспертызы.
- Гэта морг?
Мэгрэ змаўчаў.
- Як мне папярэдзiць дачку?
- Можаце пакiнуць цыдулку.
Гаспадыня задумалася.
- Не. Мы лепей заедзем да маёй сястры, i я перадам ёй ключ. Яна прыйдзе сюды i дачакаецца Монiкi. Дачку вам таксама трэба ўбачыць?
- Пажадана.
- Дзе ёй лепш сустрэцца з намi?
- У маiм бюро на набярэжнай Арфэўр. Гэта будзе найбольш аператыўна. Колькi ёй гадоў?
- Дваццаць два.