170215.fb2
Мэгрэ змаўчаў.
- Хочаце? - Дзяўчына паднесла руку да крыса халата.
- Дзякую.
- Дзякую - хочаце?
- Дзякую - не.
- Што з вас возьмеш: пенсiянер...
- Табе не абрыдла замалёўвацца?
Яна закрыла халатам грудзi i прысела.
- Што вы ад мяне хочаце?
- Твае бацькi ўсё яшчэ думаюць, што ты працуеш у краме?
- Вас гэта хвалюе?
- Ведалi б яны, чым ты займаешся...
- Вы iм гэта хочаце распавесцi?
- Мажлiва.
Цяпер яна ўжо занепакоiлася.
- Вы што, ездзiлi ў Клермон-Феран? Бачылi бацькоў?
- Яшчэ не.
Раптам Арлета ўскочыла з ложка, кiнулася да дзвярэй i адчынiла iх. Там стаяла гаспадыня.
- Дык ты падслухоўваеш?
- Я хацела ўвайсцi.
- Пакiнь мяне ў спакоi! Не стой тут, чуеш?
Мэгрэ i не паварушыўся.
Дзяўчына вярнулася i села на ложак.
- Вы жывяце тут ужо год, - распачаў Мэгрэ. - Бавiце ў гэтым доме амаль увесь час i ведаеце пра ўсё, што тут адбываецца. Цi бываў тут адзiн чалавек, якi прыходзiў раней досыць часта, але пасля смерцi пана Луi нагою сюды не ступiў?
Зрэнкi ў дзяўчыны, здавалася, звузiлiся. Яна яшчэ раз падышла да дзвярэй, прыслухалася. Але за дзвярыма нiкога не было.
- Ва ўсякiм разе, ён прыходзiў не да мяне.
- А да каго?
- Самi ведаеце. Думаю, мне трэба апрануцца.
- Навошта?
- Пасля гэтай размовы мне лепш тут не затрымлiвацца.
Яна скiнула з сябе халат, гэтым разам ужо не думаючы спакушаць камiсара, надзела трусы, лiфчык i падышла да шафы.
- Мне трэба было ведаць, што скончыцца гэтым... А вы, напэўна, вялiкi спец?
- Гэта мой хлеб - знаходзiць злачынцаў.
- Дык вы яго знайшлi?
Яна надзела сукенку i цяпер хуткiмi рухамi фарбавала вусны.
- Не яшчэ.
- Вы ведаеце, хто ён?
- Вы мне скажаце гэта.
- Вы ўпэўнены?
Мэгрэ выняў з кiшэнi партманет i дастаў з яго фатаграфiю чалавека гадоў трыццацi, са шрамам на левай скронi.
Арлета зiрнула на фатаграфiю, аднак нiчога не сказала.
- Гэта ён?
- Вы ж ведаеце.
- Я памыляюся?
- Куды мне дзецца, пакуль вы яго арыштуеце?
- Наш iнспектар знойдзе вам надзейнае месца. Што вы ведаеце пра Марка?
- Каханак гаспадынi. Можа, тут не трэба гаварыць пра гэта?
- Дзе ён цяпер?
Не адказаўшы, яна згэмтала рэчы ў валiзу. Вiдаць было, што яна дужа спяшаецца выйсцi з гэтага дома.