Аднаму з такiх Мiхалка, якi стаяў каля варот, перашкаджаў.
- Ану, адсунься! Разявiўся тут! - крыкнуў ягомасць, убачыўшы, што босы мужык не вельмi адступае ад нацiску яго рукi.
- А што? - спытаўся Мiхалка, здзiўлены гэтай раз'юшанасцю.
- Ты што такi за тып? - закрычаў цiкаўны. - Што гэта, палiцыi няма, каб разагнаць такiх лайдакоў?..
"О, тут трымайся!.." - падумаў дзяцюк i спалохаўся, каб часам не трапiць у кутузку.
I ён, каб не наклiкаць бяды, палез далей у натоўп...
Праз некалькi хвiлiн ад варот пачалi гукаць таго, хто вынес няшчаснага з руiнаў.
Нiхто не адгукнуўся.
- Як ён выглядае? - пыталiся людзi.
- Гэта мужык. У белай сярмязе, круглай шапцы i босы...
- Няма там такога на вулiцы?..
Пачалi шукаць.
- Быў тут такi, але пайшоў, - крыкнуў нехта.
Разбеглася палiцыя, разбеглiся рабочыя i... не знайшлi Мiхалку.