I не спыняецца нiколi;
I так у клопаце, ў рабоце,
Цi то ў няволi, цi ў ахвоце
Вясна мiнецца, прыйдзе лета.
Тады штодня ўставай дасвета,
I агнявокая дзяннiца,
Як маладая чараўнiца,
Цябе сагрэе мiлым смехам,
Авее духам чыстым бораў,
Палёў, лугоў, нябёс прастораў
I сыпне радасць нiзкiм стрэхам,
Ды толькi будзе той дастойны
Вiтаць у ранiчак спакойны
Златавалосую багiню,
Той да грудзей яе прыхiне,
Яе пацешыцца красою,
Хто сам абмыецца расою.
За колькi дзён да касавiцы
Касцы заглянуць на палiцы,
Каб малаток знайсцi i бабку:
Iдзе работа, не спi ў шапку.
Агледзьце, братцы, добра косы,
Каб не псаваць свае пракосы,
Каб не ўвадзiць людзей у грэх,
Касарства зводзячы на смех.
Пахiбка знойдзецца якая,
Наш дзядзька першы не ўтрывае
I на пакошу тыкне пальцам:
Бяда няўмекам i нядбальцам,
Хто шнур зжуе няроўным плехам
Антось яго ўжо дойме смехам,
Задзене проста за жывое,
Хоць сэрца ў дзядзькi i не злое.
Затое ж дзядзька хват i дока,
Набiў на косах сваё вока,
I калi выбера ён коску
Не пара iншаму падоску:
I ярка, лёгка, спрытна, гонка;
Другi лягчэй знаходзiць жонку
Свой вечны лёс, сваю красу,
Чым дзядзька добрую касу.
I паглядзець было цiкава,
Як дзядзька шчыра i ласкава
Касу на рынку выбiрае!
Якiх ён спроб там не ўжывае!
Спярша агледзiць яе пiльна,
З усiх бакоў глядзiць прыхiльна
I паступова, па парадку
Як на насок, так i на пятку