А пад паветкаю прылады:
Вазок, калёсы, панарады,
Старыя санi, восi, колы
I вулляў некалькi на пчолы,
Яшчэ някончаных; судзiна,
Стары цабэрак, паўасмiна
I розны хлам i лом валяўся,
Ад сонца, дожджыку хаваўся
Патрэбны рэчы, ёсць вядома!
Гуменца, крытае саломай,
Ад доўгiх часаў пасiвела;
Салома кудламi вiсела,
Яе вятры параздзiмалi,
А трохi хлопцы пасцягалi,
На стрэху лазячы, бывала,
Iх гэта забаўка займала.
А пад шчытом на павуцiне
Нiшчымны колас-сiрацiна
Ў зацiшку лёгенька гайдаўся;
З якiх ён часаў там трымаўся,
То Бог яго святы ўжо знае!
Будоўля, больш яшчэ старая,
З гнiлой, вагнутаю страхою
Стаяў хлявец якраз напроцi
I чуць лiпеў, як бы на плоце
Гаршчок, разбiты качаргою.
Стары, паедзены чарвямi,
Набок пахiлены вятрамi,
Глядзеў хлеў гэты старычынай,
Пахiлай доляй жабрачынай;
А збоку, ў полi, недалёка
Стаяў прыгрэбнiк адзiнока,
Пахiлкам, горкiм сiратою,
У дол упёршыся страхою.
Ў глыбi двара стаяла хата
I выглядала зухавата
Памiж запушчанай будовы,
Як бы шляхцянка засцянкова,
Што ў дзень святы каля касцёла,
Чуць-чуць падняўшы край падола,
Так важна ходзiць з парасонам,
Спаднiцай верцiць, як агонам,
З дарожак пыл, пясок зганяе
I ў вочы хлопцам заглядае.
За хатай поле пачыналась,
Дзе жыта хораша гайдалась
I рос авёс, ячмень i грэчка,
Было прытульнае гняздзечка!..
Мой родны кут, лугi, крынiца!