Не будзе мець на цябе вока.
Служы, працуй на пана-ката,
А сам не ўправiшся, дык брата
Бяры ты з дому на падмогу,
Няхай з табою нага ў ногу
Iдзе па службе, памагае,
А не то, й сына прыпрагае.
Цi ж гэта лад? цi ж то парадак?
Згрызот нямала, многа звадак.
I як нi бiся, нi старайся,
Хоць на кавалкi разрывайся,
Прычэпку знойдзе i аблае,
Яшчэ й пад носам накiвае.
А ты цярпi, маўчы зацята
I слухай споведзь пана-ката.
I крыўда ў тым, мае вы людзi:
I хто ж то волю даў паскудзе?
Нашто зямля iх, катаў, носiць?
Ой, хто ж ад iх не загалосiць?
А дзе на iх шукаць управы,
Бо суд "праўдзiвы", суд "ласкавы"
Паноў за здзекi не карае?
I хто цябе тут падтрымае?
Каму паскардзiцца i дзе?
Хто гэту крыўду адвядзе
I трохi згладзiць перашкоды?
I мiж сабою няма згоды:
Адны другiх бы тут паелi
Або ўтапiлi б, каб прымелi.
Адзiн другога не пакрые,
Глядзяць, як ворагi лiхiя,
Гатовы лiха прыкупiць,
Каб спатайку цябе ўкусiць.
А пан з таго i карыстае
I па чарзе ўсiх пералае.
- Ну ж i "Рачок"! ото ж уз'еўся!
Чаго на нас ён так насеўся?
Казаў часамi дзядзька дома.
I як служыць тут - невядома.
Ото ж зараза ўжо прыўдасца!
Нашто на свеце гэта трасца?
Служы яму ты ўсёй сям'ёю,
А сам ты хоць жабруй зiмою.
Сказаць, ну, меў бы ты пасаду,
Дык чорт бы з iм, цярпеў бы гаду,
Але што тут? асот, галота,
Шэсць дзесяцiн - чаго? балота!
Другiя маюць па валоках,
Як Лiхтаровiч у Затоках.