Гаворыць ён ды азiрнецца:
Яшчэ пагонь яму здаецца.
- А ты, Зыдоры, пане-дзею,
Ты - куст альховы! о, зладзею!
"Пяць раз" паказваю, тупiца!
А ён "пяць дзён"! - цьфу, цьфу, дурнiца!
XIII. ПАДГЛЯД ПЧОЛ
Пакуль што досыць аб панох:
Яны прыелiся, дальбог!
Яны без сэрца i сляпыя,
I ўсе заходы iх пустыя,
I пусты iх усе iмкненнi
Назад ход часаў павярнуць
I дзiркi палкамi заткнуць
I перарваць жывыя звеннi,
Якiх вякi не перарвалi
У гiстарычным перавале.
Iм цёмна, нема кнiга лёсу,
Яны не бачаць далей носу
I рубяжоў свае пасады...
Ану iх к лiху! ну iх к ляду!
Час у Парэчча зноў вярнуцца
I ў iншых хвалях скупануцца.
Парэчча - слаўная мясцiна,
Куток прыгожы i вясёлы:
Як мора - лес, як неба - долы,
Зiхцiць у кветках лугавiна...
А колькi ягад i парэчак!
Як пахне мёдам поле грэчак,
Калi пачнуць яны цвiсцi!..
Ну, як тут пчол не завясцi:
Iм столькi выгад тут, прастору!
Яшчэ з вясны, ў час перабору,
Сюды прывезлi пчол калоду,
Ну, так, мiж iншым, для заводу.
Але ручыцца сталi пчолкi.
Знайшлiся людзi для суполкi:
Хто вуллем браў пустым, грашамi,
А хто падмазваў барышамi.
I як не прымеш чалавека?
А не прыймi, то небяспека:
Памыслiць ён табе, брат, зла,
Не любiць зайздрасцi пчала.
Антось у дзеле тым пчалiным
Вёў першы рэй, галоўным чынам,
Хоць гэта новая навука
На першых часах была мука,
I першы крок у новай ролi
Ён не забудзе - не, нiколi!