I вусы спрытна падкруцiлi,
Ды мылам iх пашаравалi,
Каб выдатней яны стаялi.
А для гасцей, святой нядзелькi
Надзелi новыя камзэлькi,
А боты так нашмаравалi,
Што проста шляхту касавалi.
- Зiрнiся, дзядзька, у люстэрку:
Хоць завярцi вазьмi ў паперку,
Хоць у сваты едзь, хоць жанiся!
Да дзядзькi жарты паняслiся.
- А ты, Ламук, не выскаляйся,
Лепш нос абцерцi пастарайся
Сапляк, унь, губу ўжо мiнае!
Алеся дзядзька падцiнае.
"Ламук" Алесь спускае вочы:
Сягоння дзядзька не ахвочы
Прыймаць яго такiя жарты.
Алесь жа - хлопец i няўпарты;
Ён моўчкi Костусю кiвае,
Пайсцi на двор з iм заклiкае.
Разблутаць трэба iм пытанне,
Якое ўжо карцiць ад рання:
Калi, каму, дзе пасвiць статка?
- Скажу я вось як табе, братка:
Мы ўдвух з двара пагонiм разам
I папасем пад тоўстым вязам.
Калi кароўкi папаўнеюць,
Бакi iх трохi пакруглеюць,
Тады запусцiм на балота.
I... закiпiць у нас работа:
То ты, то я - на перамену!
I дзе я толькi мёд той дзену?
Жывот зрабiць хiба ў дзве столкi,
Як мех Баландзiшын на зёлкi?
I хлопцы ў згодзе жартавалi
Ды ў лес за рэчку паглядалi.
Пазбыўшы важнае пытанне,
Чакалi першага спаткання
З гасцьмi, якiх сюды наедзе,
Мо ўжо хто клыгае з iх недзе.
Малыя дзецi i дзяўчаткi
Вярцелiся больш каля маткi;
То часам ёй чым памагалi,
А часам проста замiналi.
У ўсiх была тут думка тая,
Што дзень сягоння не звычайны,
А дзень асобны, разнастайны,
Якi ў год толькi раз бывае.