- Ведаеце... Я нiчога iм не сказаў...
Раптам Жазэф прыгадаў:
- Ну, так i ёсць... Гэта ж у трыццаць другiм, у сектары V... Я цябе пазнаў, ты - П'еро!
Марыс адказаў:
- Ты ж чуў - мяне завуць Марыс... Не, сапраўды, для таварыша ты нейкi ўжо дужа някемны...
Машына неслася ўсё далей i далей ад горада. Адзiн салдат, побач з Жазэфам, насвiстваў "Марсельезу".
- Вось табе маеш! - раптам ашаломлена ўскрыкнуў Марыс.
Ён мацаў сябе па кiшэнях.
- Што такое?
- Якi ж я дурань, крэцiн, разява... Забыўся!.. Не магу сабе дараваць!
Усе занепакоiлiся.
- А што здарылася?
I Марыс раптам з палёгкай, узрадавана:
- Ды не, усё ў парадку... Вось яны - цыгарэты!