- А нашто?
- Ну, гэта мы ўжо лепей ведаем.
- А нi чорта вы не ведаеце!
- Слухай толькi нас - усё добра будзе, - казаў Грыгор, - мы жыва адцягнем брычку на груд, выпражам конi, бо з брычкаю не ўстануць.
- Пся крэў! - вылаяўся пан. - Рабiце, як я вам кажу!
Брычку прышварнавалi да перадка.
Пан узяў пугу i закамандаваў:
- Пхайце, пхайце, хлопцы! - а сам хвошча па конях ды крычыць: - Но! но!
Iрванулiся конi, забiлi нагамi ды глыбей у гразь аселi.
- Ды слухай ты разумных людзей, вар'ят! - ускiпеў стары Пятрусь.
- Пхайце, пхайце, пся маць!
- Куды пхаць? Гэта табе не гладкая дарога!
- Iдзьце да д'ябла, хамове! - узлаваўся пан.
- Лепш ты сам з д'яблам застанься.
- Пойдзем, хлопцы, дадому!
I пайшлi. На балоце стала цёмна. А брычка i паны ўсё глыбей у гразь лезуць.