Lekko, by go nie zbudzić, dotknęła wargami jego ręki.
Spali tak mocno, że woda, która wzbierała, znowu unosiła arkę, oddała ją swojemu prądowi.
Mężczyzna spał snem zabitego. Kobieta zbudziła się tylko na moment i jeszcze silniej przywarła do śpiącego. Na wierzchołku jakiegoś drzewa wrzeszczały wrony.
- Z takim to pewnie warto zginąć? - szepnęła do siebie.
Ostatnią jednak przedsenną myślą jej było:
"Durne wrony... To nie koniec. To początek."
Spali, łódka zaś płynęła i płynęła nad zatopioną ziemią.