– odkurzacza,
– silnika do łodzi pneumatycznej,
– choinki na Boże Narodzenie,
– własnych brudnych i podartych skarpetek,
– pustych butelek po męskiej wodzie kolońskiej,
– śrubokręta,
– zapasu nabojów do dubeltówki,
– muszek na pstrągi oraz wielu innych, naszym zdaniem, bezcennych przedmiotów.
Nie ma siły, i z tym się należy pogodzić. Kobiety miewają dziwaczne upodobania i poglądy. Wedle ich opinii do prezentów natury osobistej należą:
1. Pierścionek z brylantem ţ (ostatecznie może być rubin lub szafir gwiaździsty, ewentualnie szmaragd, ale o intensywnej zieleni, bo taki blady budzi wątpliwości).
2. Etola z norek (nie biała, bo białe żółknie ţ i wtedy oddaje się ją pokojówce,
należałoby zatem postarać się przedtem o pokojówkę).
3. Samochód (rzecz jasna nie mały fiat, tylko coś w okolicy mercedesa, na nią zarejestrowanego).
4. jej ulubione perfumy (w ogromnej butli. Flacon pour le sac robi złe wrażenie).
5. Otwarty rachunek u Yves St. Laurenta.
6. Czarne koronki właściwego rozmiaru (czarne koronki, jako takie,
dodatkowo sprawiają wrażenie, że interesujemy się intensywnie jej wyglądem zewnętrznym).
7.No i najtrudniejsze ze wszystkiego: elementy użyteczne dla jej pracy zawodowej, którą to pracę kocha tak samo jak mężczyzna.
Miłość kobiety do pracy zawodowej budzi w męskiej duszy uczucia przerażające i przygnębiające, ale na to nie ma rady. Odrobinę pociechy dostarcza fakt, że i tak dziecko urodzić musi ona. Kobiety są szaleńczo pazerne. Nie, skądże znowu, nie na wszystko. Gorzej Na mężczyzn. Chwile, kiedy obecność osoby płci przeciwnej nie tylko nie przeszkadza, ale wręcz przeciwnie, jest wysoce pożądana, mijają dość szybko.
No, powiedzmy, że różnie:
– po paru godzinach,
– po paru dniach,
– po miesiącu miodowym,
– po trzech latach.
Wedle naszego osobistego doświadczenia trzy lata stanowią górną granicę. Kto chce, może zaprotestować. Nie ma zakazu. Potem zaczyna się normalne życie I to jest właśnie coś, czego kobiety nie potrafią zrozu-mieć. Miłość miłością, kontakt bezpośredni kontaktem bezpośrednim, obecność obecnością, a indywidualna dusza człowieka ma swoje potrzeby. ţprócz wszystkich potrzeb, wymienionych jak wyżej, przytrafiają się naszej duszy także i nietypowe, rzadziej spotykane. Na przykład:
1. Namiętność do wykonywanego zawodu. W zasadzie tym uczuciem obdarzeni bywają:
– naukowcy,
– artyści różnego autoramentu,
– złodzieje i włamywacze,
– twórcy sztuki,
– kapitanowie żeglugi wielkiej,
– oszuści matrymonialni,
– zboczeńcy, i tym podobni.
2. Przesadne umiłowanie świeżego powietrza. Takiego nic na świecie nie odpędzi od:
– nart,
– ryb,
– włażenia na możliwie niewygodne szczyty górskie,
– walki z morskim żywiołem,
– dalekich wypraw na rowerze,
– zamieszkania w samym środku dzikiej puszczy oraz podobnych, dotleniających rozrywek.
3. Nieprzeparte upodobanie do trzymania pod ręką kobiety, jako przedmiotu użytkowego. Te chęci żywią osobniki rozsądne i praktyczne. Kobieta przydatna jest im ogromnie w rozmaityćh chwilach, pomiędzy chwilami zaś, jako przedmiot, nie zawraca głowy. Nie było jeszcze wypadku, żeby się na człowieka agresywnie rzuciły, na przykład, kombinerki. Wśród ofiarpowyższego upodobania znajdują się wszystkie rodzaje i gatunki.
4. Walka z czymkolwiek. Ogólnie biorąc, większość mężczyzn walkę lubi, mniej lub bardziej intensywnie. W celu zaspokojenia namiętności:
– uprawiają rozszalałą działalność społeczną,
– wtrącają się do wszystkiego, nawet do przyrządzania przez kobietę zrazów zawijanych z kaszą i pierogów z serem,
– w każdym miejscu publicznym tylko patrzą, gdzie tu przeciwnik do lania po pysku,
– kłócą się z każdym o wszystko,
– wywołują wojny światowe,
– wdają się w ryzykowne i skomplikowane interesy,
– powodują katastrofy samochodowe, bo nie będzie ich tan jakiś palant wyprzedzał oraz dokonują innych, podobnie uciążliwych czynów.