39273.fb2 Ogniem i mieczem, tom pierwszy - читать онлайн бесплатно полную версию книги . Страница 81

Ogniem i mieczem, tom pierwszy - читать онлайн бесплатно полную версию книги . Страница 81

bitwa pod Cecorą (1620) — zakończona zwycięstwem wojsk turecko-tatarskich nad Polakami podczas odwrotu, spowodowanego przez niezgodę i niesubordynację polskich magnatów; do niewoli dostał się wówczas m.in. Bohdan Chmielnicki; Cecora — miejscowość w pn.-wsch. Rumunii.

  • eksperiencja (z łac.) — doświadczenie.

  • Czapliński, Daniel — podstarości czehryński, rotmistrz wojska polskiego.

  • zalewać komuś sadła za skórę — związek frazeologiczny, znaczy: robić komuś na złość.

  • Czerkasy — miasto nad Dnieprem, położone ok. 60 km na północ od Czehrynia.

  • futor a. chutor — pojedyncze gospodarstwo, oddalone od wsi; przysiółek.

  • repeto (łac.) — powtarzam.

  • arkan — bicz, sznur, używany przez Tatarów do walki; lasso.

  • wać — skrót od: wasza miłość.

  • Zasławski-Ostrogski, Władysław Dominik (1618–1656) — książę, koniuszy wielki koronny i starosta łucki, jeden z najbogatszych magnatów Korony.

  • Kudak (nazwa z tur.) — twierdza nad brzegiem Dniepru, zbudowana w 1635 r. z inicjatywy hetmana Stanisława Koniecpolskiego, nazywana „kluczem do Zaporoża”, dziś w granicach miasta Dniepropietrowska.

  • Ulisses — Odyseusz, bohater Iliady i Odysei Homera, znany ze sprytu.

  • Sicz Zaporoska — wędrowna stolica Kozaków Zaporoskich, obóz warowny na jednej z wysp dolnego Dniepru.

  • intelligo (łac.) — rozumiem.

  • siła (starop.) — dużo, wiele.

  • afirmować (z łac.) — potwierdzić.

  • in fundo — w lochu.

  • Koniecpolski, Aleksander herbu Pobóg (1620–1659) — książę, chorąży wielki koronny, magnat i starosta kresowy, uczestnik wojen kozackich, syn hetmana Stanisława Koniecpolskiego.

  • mieć wielkie plecy — związek frazeologiczny, znaczy: mieć poparcie.

  • Zaćwilichowski, Mikołaj — komisarz Kozaków zaporoskich pozostających na służbie Rzeczypospolitej.

  • siła (starop.) — dużo, wiele.

  • mołojec (ukr.) — młody, dzielny mężczyzna, zuch; tu: zbrojny.

  • didków syn — diabli syn, czarci pomiot; didko (ukr.) — diabeł.

  • awersja (z łac.) — niechęć.

  • barwa — umundurowanie lub element stroju, świadczący o przynależności noszącego.

  • Czehryn a. Czehryń (ukr. Czyhyryn) — miasto na środkowej Ukrainie, położone nad Taśminą, dopływem środkowego Dniepru, jedna z najdalej wysuniętych twierdz Rzeczypospolitej.

  • Łubnie — miasto na Połtawszczyźnie, na śr.-wsch. Ukrainie, rezydencja książąt Wiśniowieckich.

  • barwa — umundurowanie lub element stroju, świadczący o przynależności noszącego.

  • waci — skrót od: waszej miłości.

  • Sicz Zaporoska — wędrowna stolica Kozaków Zaporoskich, obóz warowny na jednej z wysp dolnego Dniepru.

  • pan krakowski — Mikołaj Potocki, zwany Niedźwiedzia Łapa, herbu Pilawa (ok. 1593–1651), kasztelan krakowski, hetman wielki koronny w latach 1646–1651.

  • waścin a. waściny — należący do waszej miłości; dziś: pana, pański.

  • oprymować (z łac.) — napaść.

  • Zaporożcy — Kozacy z Zaporoża.

  • ekonomia — dobra ziemskie, z których dochód przeznaczony był na osobiste potrzeby króla i dworu; tu: dzierżawiony przez Czaplińskiego majątek.

  • raróg — ptak drapieżny z rodziny sokołowatych, ceniony w sokolnictwie, zwany dawniej sokołem polskim a. sokołem podolskim.

  • barwa — umundurowanie lub element stroju, świadczący o przynależności noszącego.

  • wasze — tu: pan; skrót od: wasza miłość.

  • hajdawery — szerokie, bufiaste spodnie, typowy element stroju polskiej szlachty w XVII w.; szarawary.

  • cyga a. fryga — wirująca zabawka dziecięca, podobna do bąka.

  • rogal (pogard.) — rogacz, zdradzony małżonek.

  • Vivant — niech żyją.

  • wiśniowiecczyk — żołnierz księcia Wiśniowieckiego.

  • oblan — dziś: oblany.

  • gonić w piętkę — coraz gorzej sobie radzić, tracić zdolność logicznego myślenia i działania.

  • ogar — pies gończy, tu pogard. o krewkim Czaplińskim.

  • kundys — kundel.

  • Galata — dziś dzielnica Stambułu, położona po europejskiej stronie cieśniny Bosfor, dawniej osobne miasto tureckie.

  • A taki breszesz i breszesz (ukr.) — No właśnie kłamiesz i kłamiesz a. No właśnie szczekasz i szczekasz; ukr. brechaty — kłamać (o człowieku); szczekać (o psie).

  • Szelmą jestem bez uszu — aluzja do zwyczaju obcinania uszu skazańcom.