Хтось адыходзіць ад нас назаўсёды… (с. ). Упершыню – час. “Маладосць”, 1980, №6.
Хай славіцца наш беларускі род… (с. ). Упершыню – газ. “Літаратура і мастацтва”, 1979, 14 верасня.
Сарока (с. ). Упершыню – час. “Полымя”, 1968, №8.
Мудрасць спелую сівых вякоў… (с. ). Упершыню – газ. “Літаратура і мастацтва”, 1979, 14 верасня.
Гасціна (с. ). Упершыню – час. “Полымя”, 1968, №8.
Гартаваны працоўнымі днямі… (с. ). Упершыню – газ. “Гродненская правда”, 1980, 16 лютага.
З самых юных дзявочых гадоў… (с. ). Упершыню – газ. “Літаратура і мастацтва”, 1979, 14 верасня.
Дамоў (с. ). Упершыню – час. “Полымя”, 1968, №8.
Пятру Клімуку (с. ). Клімук Пятро (нар. 1942) – касманаўт, двойчы Герой Савецкага Саюза, генерал-палкоўнік авіяцыі; прыслаў у Гудзевіцкі літаратурна-краязнаўчы музей кнігу Л. Геніюш «Невадам з Нёмана» са сваім дарчым надпісам, што служыла своеасаблівай ахоўнай граматай для музея. Блізкі нам той, хто дзеліць палёт…– маецца на ўвазе польскі касманаўт Міраслаў Гермашэўскі.
Люты (с. ). Упершыню – час. “Маладосць”, 1980, №6.
Белавежа (с.). Упершыню – час. “Полымя”, 1980, №7. Верш пераклаў на расійскую мову В. Ліпневіч.
Сын і матуля (с. ). Упершыню – час. “Маладосць”, 1980, №6.
Развітальна заплакала восень (с. ). Упершыню – газ. “Гродненская правда”, 1980, 1 лістапада; пад назвай “Восеньскае”. Верш пераклала на расійскую мову С. Яўсеева.
Хмары (с. ). Упершыню – газ. “Гродненская правда”, 1980, 1 лістапада.
Вецер (с. ). Упершыню – “Дзень паэзіі-71”, стар. 106.
Вайной (с. ). Упершыню – час. “Полымя”, 1968, №8.
Цягнуцца ў неба таполі… (с. ). Упершыню – газ. “Гродненская правда”, 1980, 16 лютага.
Іду скрозь зялёныя шолахі дрэў… (с. ). Упершыню – газ. “Літаратура і мастацтва”, 1979, 14 верасня.
Дом дзяцінства (с. ). Упершыню – газ. “Гродненская правда”, 1981, 4 ліпеня.
Будзьце з пагодай, мірныя дні… (с. ). Сольвейг – гераіня драматычнай паэмы нарвежскага паэта Генрыка Ібсена (1828—1906) “Пер Гюнт”, якая сышла з сям’і, каб быць разам са сваім каханым Пер Гюнтам.
Юным не спіцца, не ўцішыць сяла… (с. ). Упершыню ў выд.: “Дзень паэзіі-71”. Менск, 1971, стар. 107.
Па гасцінцы, капытамі ўбітым… (с. ). Упершыню – газ. “Гродненская правда”, 1980, 16 лютага.
На сонечных гонях, дзе я падрасла… (с. ). Упершыню – газ. “Гродненская правда”, 1981, 9 траўня.
Вырай малады (с. ). Ішлі стотысячнаю «Грамадой»…– маецца на ўвазе Беларуская сялянска-работніцкая грамада, масавая легальная нацыянальна-вызвольная арганізацыя ў Заходняй Беларусі, колькасць сяброў у якой у 1925–1927 гг. дасягала 120 000 чалавек.
Торбачка (с. ). Упершыню – час. “Полымя”, 1968, №8.
Я не спяшаюся (с. ). Упершыню – час. “Полымя”, 1980, №7.
Песнярам (с. ). Верш прысвечаны вакальна-інструментальнаму ансамблю “Песняры”, на чый канцэрт у Гродне Л. Геніюш спецыяльна ездзіла з Зэльвы. У архіве паэткі захоўваецца калектыўны фотаздымак “Песняроў” з надпісам: “Ларісе Антоновне Геніуш од “Песняроў”. В. Мулявин” (ЦНБ НАН Беларусі, ф. 31, воп. 1, спр. 770, арк. 14).
Працягласць (с. ), Ад моцнага ветру павеву (с. ). Упершыню – газ. “Голас Радзімы”, 1981, 13 жніўня.
З мінулага (с. ). Упершыню – газ. “Літаратура і мастацтва”, 1979, 14 верасня. Верш пераклаў на расійскую мову В. Ліпневіч.
Цішыня. Толькі месяц двухрогі… (с. ), Нам марыць належыць тады, калі марыцца… (с. ). Упершыню – газ. “Літаратура і мастацтва”, 1981, 17 ліпеня.
Я з вамі ў няволі, я з вамі усцяж… (с. ). Упершыню — газ. «Літаратура і мастацтва», 1987, 25 снежня.
Помню Прагу, вясняныя святы… (с. ). Упершыню — газ. «Літаратура і мастацтва», 1989, 3 лютага.
Між белых камлёў захісталася смерць… (с. ). Упершыню ў выд.: Супрун В. Жыць для Беларусі. — Менск–Слонім, 1998. Апублікаваныя ў зб. вершы Л. Геніюш былі перапісаныя з лагерных «ксіваў» Васілём Супруном у Інцінскім спецлагеры № 2 ў 1953–1954 гг. і перасланыя на Радзіму сястры Надзеі Рубец, якая іх і зберагла.
Вязніцы і краты, кайданы і дрот… (с. ). Упершыню газ. «Пагоня», 1998, 5 сакавіка. Публікацыя В. Супруна. Гекатомбы — ахвяраўскладаннi ў старажытнай Грэцыi, пазней — масавае знiшчэнне людзей.
Мне здавалася, ты — гэта грэчаскі міт… (с. ). Упершыню ў выд.: Супрун В. Жыць для Беларусі. — Менск–Слонім, 1998.
Крылаты (с. ), Даль халодным Уралам сінее… (с. ). Упершыню — газ. «Літаратура і мастацтва», 1989, 3 лютага. Публікацыя М. Канаша.
Я сустрэлася з сябрамі не на балі…(с. ). Упершыню ў выд.: Геніюш Л. Выбраныя вершы / Укладанне, падрыхтоўка тэкстаў і каментар Міколы Раманоўскага. – Менск, 1997. Варыянт верша пад назвай «За дротам» — у архіве Л. Геніюш (ЦНБ НАН Беларусі, ф. 31, воп. 1, адз. зах. 16, арк. 2).
Замерзлымі пальцамі (с. ). Упершыню – час. “Беларусь”, 1988, №6. Публікацыя М. Ермаловіча. Комі (састарэлая назва — зыране) — народ, карэннае насельніцтва Рэспублікі Комі Расійскай Федэрацыі. Парыі — адна з ніжэйшых кастаў у Паўднёвай Індыі.
На магілу зэка (с. ). Упершыню — час. «Полымя», 1988, № 4. Пятро — адзін з дванаццаці апосталаў, якому Хрыстос даверыў ключ ад райскай брамы: «І дам табе ключы Царства Нябеснага: і што звяжаш на зямлі, тое будзе развязана ў нябёсах» (Паводле Мацвея Святое Дабравесце, 16; 19).
За Урал сонца ўпала, бы зарава… (с. ), Можна сэрца жывое пакласць на агонь… (с. ) Упершыню — газ. «Літаратура і мастацтва», 1987, 25 снежня.
Крывёй напоўніліся поймы рэк… (с. ). Упершыню — газ. «Літаратура і мастацтва», 1990, 1 чэрвеня.
Не знаю (с. ), Востры боль пранізаў наваколле… (с. ), Гнаны холадам, гнаны ветрам… (с.). Упершыню — газ. «Літаратура і мастацтва», 1987, 25 снежня.
Беларусь маю зноў закавалі… (с. ), Перастань, не труці мяне ядам… (с. ). Упершыню ў выд.: Геніюш Л. Выбраныя вершы / Укладанне, падрыхтоўка тэкстаў і каментар Міколы Раманоўскага. – Менск, 1997.
Калі ноччу дарогай заснежанай… (с. ), Трапечацца сэрца у путах… (с. ), Адзінока іду ў нязнанае (с. ). Упершыню — газ. «Літаратура і мастацтва», 1989, 3 лютага.
Плача ноч сузор’ямі… (с. ), Ўставала сонца, як хвост паўліні (с. ). Упершыню — газ. «Літаратура і мастацтва», 2000, 4 жніўня. Публікацыя М. Скоблы.
Чуеш, браце, вецер дзіка вые… (с. ). Упершыню ў выд.: “Дзень паэзіі-92”. — Менск, 1992. Публікацыя В. Супруна.
Дваццаць пяць год (с. ), Пурга (с. ) Упершыню – газ. “Пагоня”, 2001, 9 жніўня. Публікацыя М. Скоблы. 25 гадоў няволі Л. Геніюш прысудзіў 7 лютага 1949 г. Вярхоўны Суд БССР. Паэтка была вызваленая ў 1956 г. як несавецкая грамадзянка (паводле пастановы ААН), але не рэабілітаваная).
Я знаю (с. ). Упершыню ў выд.: “Дзень паэзіі-92”. —Менск, 1992. Публікацыя В. Супруна.
Паэт (с. ). Упершыню – час. “Полымя”, 1967, №2 (у скароце); цалкам – час. “Дзеяслоў”, 2005, №14. Публікацыя А. Пяткевіча.