У музыцы твая ўся асалода.
Чаму ж яе ты слухаеш з тугой?
Калі яна табе не даспадобы,
Чаму не развітаешся ты з ёй?
І хоць акорды жалем горкім поўны,
У іх сугучнасці табе дакор:
Хто без гармоніі жыве чароўнай,
Самотны той на ўвесь зямны прастор.
Ты чуў калі, як струны ў дружным ладзе
У перазвон гудзяць адна другой?
Так бацька з сынам, разам з імі маці
Шчаслівы спеў пяюць адной сям'ёй.
І сведчаць гукі шчырыя усім:
Самотны — як і не жывы зусім.