Вясной мы разышліся, ў той пары,
Калі з'явіўся красавік вясёлы,
Калі і ён, і бог Сатурн стары
З вясной спявалі і вадзілі кола.
Ні птушак спеў, ні водар веснавой,
Найлепшай самай, зіхатлівай краскі
Не ўзялі ўсё ж ткі ўлады нада мной,
Не памаглі ствараць і баяць казкі.
Не захапляў мяне ружовы цвет,
Не мілаваўся я лілейным цветам, -
Усё найлепшае, што мае свет,
На ўзор цябе і створана сусветам.
Хоць пачуваўся я, нібы зімой,
Я ў кветках бачыў вобраз ясны твой.