Ні прадчуванні, ні прарочы дух,
Што адкрывае дзень наступны свету,
Не ведаюць, не скажуць, ці дайду
З табой, любоў, да вызначанай мэты.
Як месяц пройдзе праз зацьменні ўсе,
З сваіх прароцтваў Аўгур сам смяецца.
Наступны дзень зямлі ўсёй мір нясе
Пад засенню алівавага вецця.
Так і любоў мая: ў вянку надзей
У вечнасць пройдзе цераз верш сардэчны.
Смерць страшнай можа быць для тых людзей,
Якія з цемры не выходзяць вечна.
Мой горды, непакорны, шчыры верш, -
Ты дэспатаў усіх перажывеш!