Каб не пакінуць любую ўдавой,
Дагэтуль ты ні з кім не заручоны.
Калі ж бы смерць устала над табой,
Апанаваў бы светам смутак чорны.
Свет плакаў бы, як удава, па тым,
Што вобраз твой загінуў беззваротна.
Сын адлюстроўкам мог бы быць тваім,
Праз сына ты і быў бы бессмяротным.
Калі растраціць скарбы хто усе, -
Другія спажывуцца іхнім коштам,
А калі знікнуць суджана красе,
Яна ў нябыт адыдзе занівошта.
Хто сам сабе гатоў прынесці шкоду,
Таму нікога на зямлі не шкода.