Хлусіў я у сваіх ранейшых песнях,
Што нельга мне цябе любіць мацней.
Не ведаў я, што полымя прадвесні
Магло пасля гарэць яшчэ зырчэй.
Калі гляджу я на падзеі часу,
Дык бачу, што выпадкаў міліён
Разлучыць тых, хто б век не разлучаўся,
Нязломны самы выкрасліць закон.
На жаль, спалохаўшыся тых здарэнняў,
Я не сказаў тады як мае быць:
Сумненне мне не прынясе збавення,
А я люблю, як нельга больш любіць.
Любоў — дзіця. Дадаць бы варта тое:
Яна расце, як і усё жывое.