Мы ужываем вострыя прысмакі,
Каб апетыт узняўся да яды.
Мы зелле п'ём ад ліхаты ўсялякай,
Каб асяродак чыстым быў заўжды.
Вось так і я, з твайго замілавання
На сэрцы меў лагоду і спакой.
Калі хварэў, дык праз сваё жаданне
Змагацца з выдуманай ліхатой.
І захварэў урэшце не на жарты,
Лякарствы горкія адважна п'ю.
А што было ва мне пашаны варта,
Пакіне з лекамі душу маю.
Уцяміў я: атрутай стануць лекі,
Калі любоў пакіне чалавека.