Імя маё ў сабе нясе «жаданне».
Ў ім прага палкая, спакуса ў ім.
Прымі ў сваё салодкае ўладанне
Яго, каб аб'ядналася з тваім.
Няўжо ў такой раскошнай і цудоўнай
Не знойдзецца куточка для мяне?
Хоць мора цераз край вадою поўна,
Прыняць паток дажджовы не міне.
І ты, жаданняў маючы не мала,
Маё ў сваю скарбніцу прытулі,
Каб у цябе яшчэ іх болей стала,
А мы самотнікамі не былі.
Сваіх прыхільнікаў ніяк не крыўдзі,
Ў адзін струмень няхай з іх кожны прыйдзе.