Калі гадзіннік адбівае час нам,
А дзень вясёлы нікне ў шэры змрок,
Ці сівізну на чорных бачу пасмах,
Фіялкі кволае паніклы зрок,
Калі пабачу дрэвы пры дарозе —
Ўсе без лістоў, без засені густой,
Або пласты сухой травы на возе,
Нядаўна што была жывой травой, -
Тады цябе міжвольна я згадаю:
Тваёй красы не вечны такжа цвет.
Адно жыве, другое памірае,
А трэцяе ў жыццё цярэбіць след.
Як стане смерць па-над табой з касой, -
Змагацца з ёй пачне нашчадак твой.